Eşeğin çalıştığı at içindir!

Ben de boş insan değilimdir hani! Ona bakarsan az mı “Ulus” okumuşumdur çocukluğumda! Yılını da vereyim isterseniz. 1968-69 arası. Babam Ulus okurdu. Bir tane gelirdi bayie ve ben alırdım onu. Sonra gelmez oldu ve biz Cumhuriyet’e döndük.

Elka fabrikasında şefti babam. Bir ara büyük bir grev oldu orada. Disk’in Asis sendikası grev kararı aldı. Bir tarafta da Türk-iş’in Ağaç-iş sendikası vardı. Herkes sefil oldu burada. Babam işveren temsilcisi statüsünde olduğu için parasını alıyordu. Hatta sendikadan da alıyordu. Ağaç-iş’ten. Sendikal rekabet insanları terlik çorap satmaya mecbur etti. Tazminatsız işten atıldılar, mağdur oldular.

Dr. Hikmet Kıvılcımlı’yı okurdum. Daha doğrusu okumadığım yazar düşünür kalmamıştı. Bir ara karşı görüşteki yazarları ve düşünürleri de okudum. Her görüşten arkadaşlarım oldu. Hala devam eder dostluğum.

Birini yıllar sonra gördüm. Evime geldi tesadüfen. Kaçak su kontrolu için. Az daha kavga ediyordum onunla!

“Kaçak su kullanıyormuşsunuz!”

Uykudan kaldırmış ki sinirlerim tepemde. Bir de itham ediyor. Vanayı kapattırdım.

“Gir içeri çeşmeleri aç bak!”

“Ahmet Balcı kim burada?”

“Benim ne olmuş?

“Tanımadın mı beni Ahmet! Ben Halil İbrahim!”

O an dikkatli baktım yüzüne! Evet bu o! Sınıf arkadaşım! Sarıldık birbirimize!

“Sen ölmedin mi lan! Vuramadılar mı seni!”

“Altı yıl yattım hapiste Ahmet!”

“Ne yaptın da yattın o kadar? Adam mı vurdun?”

“Yoo! Bir gece topladılar attılar bizi içeri! Altı yıl sonra tamam çıkın dediler!”

Halil İbrahim hızlı solculardandı! Tostumu bile ikiye böler beraber yerdik! Temiz bir arkadaşımdı.

Sağcı arkadaşlarım da yattılar içeride! Onları da bir gece toplamışlar atmışlar içeri! Onları da unutmuşlar!

Ben futbolcu oldum! Öyle daracık havalandırmalarda değil de sahalarda nefes aldım!

Bir şehirde gördüm hapishaneyi. Savcı Bey gezdirmişti bize. Allah düşürmesin kimseyi.

Önce kaleciydim! Nankör meslektir! Son dakika golüyle tüm karizman gider! Sonra golcü oldum. Solak olduğum için güzel goller atardım. Herkes beni alkışlardı.

“Ulan Ahmet ne ballısın! Sana pası biz veriyoruz. Golü sen atıyorsun, alkışı da sen alıyorsun! “ Demişti bir arkadaş!

“Eşeğin çalıştığı at içindir oğlum! “ Demiştim!

Tüm takıma yaydı bunu! Pas vermiyorlar bir türlü! Bomboş bekliyorum vermiyorlar. Allahtan birinin kaleye çektiği şut direkten döndü, önüme geldi , ben de kafayla golü attım!

“Gördünüz değil mi? Allah doğrunun yanındadır! Siz vermeseniz de Allah veriyor!”

İnatlarından vaz geçmişlerdi!

Futbolcu olmak iyidir. Temiz hava bol gıda! Gerisi hava cıva!