Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

31 Mart '09

 
Kategori
Deneme
 

Esip gürledim

Esip gürledim
 

Esip gürledim yine hayata.... Uçurumun başında yankılanan sesime kükredim. Kızdım yüreğimde ki dünyaya... Acı çektirmeye başladı bana , yokluk gibi başı boş bir mayın tarlası ben tam ortası bir mayın gibiyim aslında ama bunların hepsinin dışında kocaman bir dünya... Yıkılmak isteyen umutlar hemen hazır , yokluk var gönlümün baş ucunda... Yıkılmak üzere olan umutlar var "dur" demek var onlara...

Dünya ezemez beni... Ne kadar büyük olursa olsun ben yalnız şairim! Yıkılmayan bir ağaç gibi hızara bile karşı koyabilirim diyenlerdenim masanın başında içkimidir nedir ona dokunmayıp parçalayan sigara izmariti gibi yananda benim yada onun gibi kül olmaya hazır olanda benim "kahretsin böyle hayata" diye... Elimdeki bardağı duvara çarpıp ağlamayan benim bu hayatta tüm acılara zorlukların ortasında kalan ben, dayanmayan yüreğime "sus" diyebilmenin sancısıyla kıvranmayan yine benim , gözlerim yine aynanın ortasına geçmiş farkında olmadan bakmışım kendime "sende kimsin" demişim sonra dönüp aynaya "ben benim, bana yardım edecek yine benim" diyende benim dünyaya karşı koyabilmek acılara melhem sürmek yerine kanatıp geçmesini sağlayanda benim "Allah kahretsin böyle hayatı bütün acılar beni mi bulur bütün umutlarım taze bir çiçek gibi açmak yerine beni nasıl yıkabilir yorulmadan yıkılmadan kalmayı sağlayan" da benim.... Ne olursa olsun kim için bu hayat "sadece yaradan için" diyen benim.... Sanki büyük bir sınav hani derler ya bu en büyüğü son beden dediklerinden de büyük hani.... Her name yürekten dökülüyor. Beni yavaş yavaş yorup yıkıyor yine umutlarım yıkılmaya başlıyor. Tam bitti derken diğer birinin başlaması ne kadar acı hergün alınan acı haberler üzerine toz toprak gibi yıkılıyor bir su döküp çamur yapanlar yok mu? Bu beni daha çok yıkıyor. İçimden bir ateş yükseldikçe yükseliyor ve yavaş yavaş lavlarım etrafa saçılıyor öyle bir boyut alıyor ki beni sıkıyor "ne yani bu hayat! o kadar kolay mı bu yazılanları silmek o kadar kolay mı yoruluyorum kin diyorum bu olmamalı hayatta ama dayanamıyorum" bağarıyorum çağırıyorum karşıma geçip " dur " diyen olsa O zaman susuyorlar sanki programlanmış gibi o zaman susuyorlar... Ne yani herkes susacak o zaman "ben mi konuşucağım hayat dur" diyorum "dur" etraf dağılmış bir kaç şey kırılmış ama en önemlisi umutlar kaçmış. Odayı topluyorum umutlarımı geri getirmek konusunda hala düşünceliyim bu hayat bir bardak su içinde yaşanıyor.

Bu güneş doğuda kızını okula göndermeyen babaya, karısına acı cektiren kocaya. teröristin pkkya, ermeninin, gavurun, anarşistin, sadistliğin, adilerin hatta adininde ilerisinin, katillerin, insanlığın sonunu getiren oyunların üzerinede doğuyor. Acı çektiricesine konuşuyor "hayat nedir senin derdin yıkılmak mı hayır ben kendimi göz yaşlarımlada avuturum... Ne sana nede başkasına ihtiyacım var..Bak göz yaşlarım etrafı sarıyor umutlar buraya geliyor ne ilginç geliyor ne oldu neden geri döndünüz neden yıkmadınız beni yıkıldı işte umutlar yetmez mi bu kadar kireci dökülmüş tavan için mi geldiniz yıktınızda geçtiniz nedir anlatın nedir sizin derdiniz. Nedir?Nedir?

Hatice Çerçi

 
Toplam blog
: 16
: 575
Kayıt tarihi
: 16.09.08
 
 

14 yaşımdayım. Şiir yazıyorum, kitap okumayı seviyorum, Okuyorum. 8. sınıf öğrencisiyim. Adalet mes..