Eski bir denemeye dönüş yazısı

Acılar içinde kıvranıyor yüreğim..

Senin sesinle okşadığım bedenim, bu gece sessizliğinle bütün çıplaklığını yitirdi.Giyindi onu üşütecek sessizliğine, bütün cümleleri. Giyindiği cümlelerin ceplerinde deneme yazıları. Ve senin sesinle okşamaktan vaz geçtiğin bedenimi”Rodrigo”nun gitarındaki bütün ispanyanın acısı kurşunluyor şimdi, cümlelerim”Viktor Jara” inadında.Bense fiilerimi kaybetmenin umursamazlığıyla soruyorum ilk gördüğüm yüze:

-Denemek’in karşılığı sizce nedir? Diye.

-Güvenmektir! Diyor.

Rodrigo kurşun yağdırıyor geceye toplanmış eylemci düşlerime.Rüzgar bütün cesaretiyle ağaçların üzerine gidiyor.Tutunamayan yapraklar “Oğuz Atayın” kitabına yağıyor, sonbahar kokuyor gece.Dünya kimseye haber vermeden dönüyor.Bütün palyaçolar ayaklanıyorlar mutsuz sığ yürekleri güldürmek için. Tebbessüm isyanda. Kara mizah doğuyor bu anda çığlık çığlığa. Kara’ya mizahı ekleyenler karanlıkları boğuyorlar. Matador boğayla vals yapıyor arenada. Arenadaki şehvetli çığlıklar romayı çökertiyor. Geriye “NERON”un haklı gururu kalıyor romadan.Bu hayatta hangimiz boğa, hangimiz matadoruz acaba. Ne zaman kırmızı duygularımızı göstersek, bir saldırı halinde insanlar ve biz büyük metanetle karşılamak zorunda bırakılanlar arenasında.

Uzakların arasında, çığlıkların ortasında, bütün sessiz çığlığımızla, varlığımızın ispatındayız aslında.

Okuyucu şimdi bir kere daha sor kendine gerçekten”VARMIYIM” diye.