Eski bir saz semaisi dinlemek!

Hasta olmak sanırım daha bir duyarlı kılıyor insanı,
Duyarlı ve duygusal...
Odamdayım bu kez yorgunluktan ziyade vücudumun bitkinliğini gidermeye çalışırken kulağım TRT 4 de çalan klasik saz semaisine takılı...
Nerelere götürüyor beni...
Renkli yeldirmelerin uçuştuğu o nazenin günler.. Aşkların sevgilerin daha bir narin ve belkide efendice yaşandığı .. saygı dolu... kara sevdaların daha bir çok olduğu...
Efil efil bir bahar rüzgarı alıyor aklımı, güzel çiçek kokuları getiriyor burnuma...
Sonra bir anda müzik değişirken hüzün sarıyor tüm benliğimi yine eski bir aşka dair.. Bekleyen sevgilinin çaresizliğini haykıran...
" Bekliyordum günlerdir gelmiyorsun sen a güzel !!
hayalinle sevginle yanlız kaldım ben a güzel !!! "

Neslimiz; babalarımızın dedelerimizin inceliğini almamış sanırım ... sevgiliye söylenen özlem dolu satırlar nicedir tensel tutkulardan ibaret kalmış... Dinlediğimiz şarkıların sözlerine bakın !!! incelikten , saygıdan ne denli yoksun şu günlerde...
Merak ediyorum gelecek kuşakları ??? Biz böyle iken onlar nasıl olacak ??? eski bir saz semaisi dinlerken duygulanacak duyarlılığın kırıntısı kalacak mı onlarda ???
Yok sa ? Yok karamsar düşünmek istemiyorum ... karamsar olmak hiç istemiyorum...
Yazımın ise bir sonu yok ... Bunlar hastalığın bulutlandırdığı beynimin içinden öylesine gelip geçenler bir anda... sadece, gene bir şarkı takılıyor aklıma içim buruluyor. Birinin bu şarkıyı benim için söylediğini hayal etmek istiyorum ;
BİR BAHAR AKŞAMI RASTLADIM SİZE...SEVİNÇLİ BİR TELAŞ İÇİNDEYDİNİZ ... DERİNDEN BAKINCA GÖZLERİNİZE NEDEN BAŞINIZI ÖNE EĞDİNİZ ???

Bir de ne istiyorum biliyormusunuz öyle derinden gelen bir bakışla sarsılarak utanıp başımı öne eğebilmeyi... Yoksa bende mi çarkın içinde narinlikten, saygıdaki defrormasyondan payımı aldım???
Kim bilir ?? yinede buna da şükür en azından kendimdeki yozlaşmayı görebiliyorum...