Eski Ev

ardı sıra oturmuş aslında

ince hastalığa sahip,

yaşlı üstelik,

başka elin, yardımına muhtaç

yontma ağaçtan, yapılmış duvar

o durmadan, karşı duvara bakar

içeriye delikten bir ışık sızar,

anlar ki dışarıda hayat var

gün doğmuş da güneş var

ışığın içinde uçuşuyor canlar,

ışık yok, yaşanmaz mı heyecanlar?

ne heyecanlar, ne canlar

sessizce, göz ucuyla

ışık içeri akarken, 

çekip alıverse içine birden

diye düşünür,

yontma ağaçlı o eski evler

ermeni taş işçilerinin şekil verdiği

taşlar üzerine, kurulan temeller

ve o taşlar üzerinde yüzlerce yıldır

yorgun, hasta ve kendinde değil

süzülen ışıkta, umut görür ihtiyar,

çok mu uzun zaman geçti dersiniz?