Eski evler ve şehirler

Her şehrin bir eski, bir de yeni mahallesi vardır bilirsiniz. Yenilik ismi verilirken neyin ölçü olduğunu kestirmek zor olsa da, yeni mahallede oturmak iyi bir şey olsa gerek. İnsan gururla ve çekinmeden söyler yeni mahallede oturduğunu. Ama ben geçmişin izlerini, türlü zorluklara karşın atlatmış, ayakta durmaya çalışan eski evlerle dolu mahalleleri kendime daha yakın bulurum. Onlar vefalı eski dostlarımdır benim. Şimdi duvarları yıkık, camları kalpleri gibi kırık ne geleni karşılayıp, gideni uğurlayan sahipleri olmasa bile, onlar inatla ayaktadırlar. Bazen Müzeyyen Senarın Sahibinin Sesi marka plağı karışır rüzgar sesine. Kimi kez ağlayan bir çocuk zırıltısı. Eski margarin kutularına ekili adını bilmeyip, kokularını hatırladığımız çiçekler eski evlerin önündedir.

Yolları Arnavut kaldırımı kaplı, dar sokaklara açılır çoğunun kapısı. Bazısı adımı hemen atar sokağa, bazısında ise sokağa erişmek için otlar içinde dar bir yol kat ederek çıkılır sokağa.

Akşam oldu mu sokak muhabbetleri başlar, kapı ağızlarında. Yalandan göz kaçırmalar geçen mahalleli erkeklerden masumcadır. Kediler sürtünür paçanıza bir parça ekmek için. Mis gibi bir rakı, kavun, peynir kokusu , çilingir sofrası hazırlanır evin beyine.

Eski evler eski sevdalar gibidir. Kimi her geçen yıl zevk verir insana, özlemle anılır. Kimi hatırlanmak bile istenmez.

Bir eski Balıkesir evinde, bir eski adam olarak yaşasam. Kapımı eski yüzler, eski sesler çalsa.

Eski Balıkesir evleri küs, dargın, yorgun. En çok da eğlence amaçlı yanlış kullanımlara alınmışlardır bilirim.

Geçmişin hangi değerlerine önem veriyoruz ki eski evlerin çığlıklarını da duyup kulak verelim.