Eski fotograflar

Yıllar geçse de kendimizin değiştiğini fark etmeyiz!

Aynadaki yüzümüz hep aynıdır aslında(!)

…Ve bir gün evin bir köşesinde sıkışmış saklanmış, çekmecede ya da bir dolabın içinde bir zarf buluveririz.

Yıllardır unutulmuş, saklanmış, gizli kalmış!

…bulunma zamanı ise şimdi!

İlk kez görmüş gibi…

Kim bilir ne zaman konulmuş (?) ve unutulmuş…

O yabancı, ben yabancı…

Bakıştık bir sure…

Sonrasın da tebessüm oluştu yüzümde!

‘’Hoş geldin eski ben’’ duvardaki aynada onaylar gibi bir bana bakar… birde eski bana…

Aynadaki kendime, elimde tuttuğum kendimi incelerim.’’ ne kadar gençmişim’’ derim içimden birde içten içe bir ‘’aaah ‘’ çekerim. Yüzümdeki masumiyetim, derinden bir bakışım kim bilir neler geçiyordu aklımdan o resim çekilirken (?), güzel sade bir genç kız… bakışları heyecan dolu..

Zarfın içinden bir ben çıktım tüm benler dışarı fırladı…çömeldim..resimleri incelemeye başladım..

Bir başka genç kız çıktı resimlerden, bana gülümseyen, odasında uzanmış, sarışın, beyaz işlemeli yatak örtüsünün üstünde …alımlı güzel bakışlı çıtı pıtı bir genç kız!

Yıllar öncesinde yürüdüğü poz verdiğinde yürüyüşleri durduğu…

Dağcılık oyunları oynadığımız, okul çıkışında çanta değiştirip tekrar buluşmak için fırsat yarattığımız, tavşan elmaları toplayıp yediğimiz, güzel günler film gibi gözümde canlandı.

Oğlumun ilk yürüdüğü resimler, yazlıkta deniz kenarında kucağımda tuttuğum o güzel bebek. Resime bakarken dalıp gittiğim o güzellikler. Hayranlıkla annesine bakan bir çocuk, bakışları, sevecenliği, içten bir gülümseme ve anne aşığı oğlum.

‘’aaah ah’’ ne hızlı geçmiş yıllar..

Ama ben hala eski bende kaldığımı sandığım…

Zaman hiç geçmemiş gibi… Resimlerde olmasa asla farkı göremeyeceğim…

Arka arkaya baktığım eski fotoğraflarda annemin ilkokulda çekilmiş hali, saçına kocaman kondurulmuş bezden bir kurdele yakasıyla aynı örnek…

Şimdiki ilkokul çocuklarında olmayan o zamanın annelerinin müthiş el işleri.

Bir zarfa takıldım ki: içinden eski benler tek tek dile geldi.
Zaman içinde bir yolculuk yaptım… her resim bir senaryo oldu senaryolar gözümde canlanıp sinema oldu…

Geçmişe bir yolculuk yaptım ki en son yolculukta gözlerimden akan yaşları sildim durdum.

Son fotoğraf bir gemiden çekilmiş! Ege denizinden, sonsuzluğa uğurladığım sevdamı gördüm(!)

Bir sarı zarf buldum tüm benler çıktı!!!

Ben, ben miyim şimdi(?) diye sordum kendime…

Durgun, suskun, ileriye plan yapmayan ne çok duygu saklıymış. Özlemlerim, hasretlerim, neşem, hüznüm .geçmişten elimde kalan tek bir sarı zarf. Ve unutulmuş eski fotoğraflar…

Sevgiyle
Emine Zaimoğlu Yapıcıer