Eski kafa!

Emekli olmadan önce birlikte çalıştığım bir arkadaşla karşılaştım geçenlerde.

Karşılaşmaz olsaydım, anlattıkları karşısında hayal kırıklığına uğradım.

O da emekli olmuş, aldığı toplu para ile son model bir araba aldığını anlatıyordu.

Ne güzel dedim, rahata erdin ha sonunda?

Evet dedi kaymak gibi gidiyor valla.

Eeee dedim başka ne var ne yok?

Ne olsun dedi iş arıyorum.

Bizim kurumdaki şirkete başvurdum dedi.

Evrak götürüp getireceksin diyorlar sadece

Asgari ücret kabulüm ama millet vekilinden referans istiyorlar.

Geçinemiyorum dedi, mecburum.

Yav dedim, mesai ve ek ödemeler kaybın asgari ücret kadardı zaten.

Ne diye emekli oldun o zaman.

Sıfır araba özlemim vardı da ondan!

Tuuuu sana, hayret birşeysin dedim.

Bak ne güzel hayallerindeki arabanada kavuşmuşsun.

Gez dolaş, sürekli ertelediğin hayatının tadını çıkar biraz.

Tıpkı benim gibi.

Yoook dedi, ben sen gibi değilim.

Ben farklıyım dedi senin gibi hava civa meraklısı değilim.

Sosyete değilim yani

İşe giremezsem köye yerleşeceğim, gözümde tütüyor zaten.

Üç beş davar alıp besleyeceğim köyde.

Etinden sütünden yararlanacağım.

Yav benimde gözümde tüter ama arada bir ziyaret edersem mutlu olurum.

Koca sarı öküzü sabana sürecek değilimya

Sen geri kalmayı doğallıkmı sanıyorsun?

Kendini geliştirmeyi hava atmak olarakmı görüyorsun?

Müstehaksın dedim var git koyunlarının koynuna.

Marketlerde satılan sütten ucuza gelir belki.