Eski köye yeni adet

Bu ülkeye geleli bir yirmi yılı geçti. Yaşadığım çevreye ayak uydurmaya çalışırken kendi alışkanlıklarımı da onlara tanıttım. Özellikle duygularını açığa vurmasını beceremeyen eşimin ailesiyle zaman zaman anlaşmazlıklarım oldu ama onlara sevgilerini açığa vurmanın önemini kendi örneklerim dışında gösteremedim.

Ellinci evlilik yıl dönümlerini kutlama önerisini ilk ortaya attığımda eşim dahil duraksadı ama sonunda tüm çocuklar ve torunlar bir arada kutladık yıllar önce.

Doğum günlerini her zaman hatırlayıp bazan bir çiçekle bazan bir pasta ya da hediye ile gönüllerini alamaya çalıştım. İlk zamanlar görümcelerimin da doğum gününü kutladım ufak hediye ile ama burada herşey KARŞILIKLI olduğu için vazgeçtim. Çünkü ben onlara hediye almayı bırakınca onlar da bıraktılar. Bana ters geliyor sevdiklerimizi özel günlerde anınca onlardan kendi özel günlerimizde karşılık beklemek ...

Kayınvalidemim doğum günü idi bugün. Çiçek ve pastasını kızımla birlikte aldık götürdük. Mutlu olduğu yüzünden belli idi. " Babaaanne 79 yaşına girdi. Gelecek yıl 80 olacak..." diye gülümseyerek aldı hediyesini.

Yetmiş dokuz yaşında ama hala her gün bahçede ağaçların dibini çapalar gerekirse sular ve pirinç ekimi ve diğer sebzelerin yetiştirilmesinde kayınpederime yardımcı olur. Çok akıllı bir kadın. Ama savaş yılllarında okuyamamış . Yabancı otları yolarken "Ne yapayı benim elimden gelen bu..." der. İçim sızlar. Ataerkil aileye gelin gelip kadın olmanın ezikliğini, savaş yıllarının yokluğunu yaşamış. Bazan yaşadıklarını iç çekerek anlatır .

Aramızdaki ilişkide hep sınır oldu. Benim dil konusundaki özürüm en büyük etkendi önceleri. Şimdilerde herşeyi konuşabiliyoruz ama içten değil konuşmalar ... Bu beni bazan üzüyor ama yaşam telaşında ayrı evlerde yaşayınca kaçınılmaz gibi.

Umarım sağlıklı olarak yaşamını uzun süre sürdürür. OKAASAN OTANJYOBİ OMEDETOU... Doğum gününü Japonca da kutladım . Okuması olanaksız bu yazdıklarımı biliyorum ama içimden geldi yazdım onun hakkında ... EŞİMİN ANNESİ BENİM ANNEM !

Saygılarımla.