Eski mahkum... Yeni hakim...

Güneşin batışını izliyorum.Allah'ım ne güzel renk cümbüşüdür bu...Rüzgar bu çıplak tepede hafif hafif saçlarımı okşuyor...İşte mutluluk dedikleri bu...

Sensiz geçen bilmem kaçıncı gün batımı.Önceleri görmezdim dünyayı senden başka.Hep acı verirdi sensiz saatler... Ama artık acı vermiyor.Kendim benimle ya olsun.Sen şimdi kendi dünyanda kendinlesin.Bensizsin...Eminim üzülmüyorsundur bensizliğe.Tıpkı benim sensizliğe üzülmediğim gibi...

Kırmızı çatılar ayaklarımın altında şimdi.Yıllar önce olduğu gibi yine bu tepede, yine dağların arasına saklanan güneşin kaçışını izliyorum.Hayret mutluyum...Gülmek geliyor içimden ; yıllar önce katıla katıla ağladığım bu tepede.Senin bıraktığın acı karanlık sarmıştı etrafımı o zamanlar.Oysa şimdi ışığı görüyorum.Işık gönlümü coşturuyor şimdi...

Tıpkı böyle bir akşamüstü, avuçlarımı avuçlarına alıp gözlerimin içine bakışın geliyor aklıma.Delip geçmişti bakışların beni.Ruhuma uzanmıştı ellerin.Hapsetmişti beni kendine.Oysa şimdi öyle mi ya! Kurtuldum mahkumluğundan.Özgürüm artık!

Kahretmiştim önceleri...Arkadaşım, dostum, kardeşim, sırdaşıma koşmuştun gelinlikler içinde. Bembeyazdın... Bembeyazdı yüzün, ellerin, bedenin...Sahteymiş bu beyazlığın.Şimdi öyle çamurlusun ki gözümde.

Şimdi gözlerin, saçların, ruhun herşeyin onun.Pişmanmışsın şimdi.Yaşamdan yorulmuşsun.Sen de dinlenirsin benim gibi.Sen de durulursun.Ama hep pişmanlığını duyarsın yüreğinde.

Oysa herşey bana attığın o tokatla bitmişti bende.Belki de beni yanlızlığa itmişti."İstemiyorum seni!Ben Ahmet'i seviyorum artık!" demiştin.İşte senin en ağır tokadın buydu.Sızısını geçirmek için kaçmıştım buralardan. İnanmamıştım sözlerine...Taa ki yüzükleri parmaklarınıza geçirdiğiniz ve seni gelinliğinle koluna takıp benden tümüyle çekip aldığı ana kadar...

Öyle içmiştim ki o gece.Şimdiyse mutluluk sarhoş ediyor beni.Sevdim.Seni çok sevdim.Ama artık içimde en ufak bir kıvılcımı kalmadı sevginin.Kalbim, gönlüm, herşeyim ; senin sarsarak benden çaldığın herşey yine benim oldu.Ve ben onları sahiplenen , beni benden çok seven birine teslim ettim.Sonrada sardım onu kollarımla.Daha önceleri seni; senin yalancılığını saran kollarım şimdi sevdiğimin, hayatımın bedenini ruhunu sarıyor.Henüz bilmiyorsun.Öğreneceksin...

Bu tepeden evini görebiliyorum.Birazdan bir sebeple dışarı çıkacaksın.Bakışlarımı hissedecek kaçmak isteyeceksin.Seni seven gözlerim şimdi kin kusuyor sana.Hissedeceksin...

Ne garip kadınsın sen? Beni fırtınanla savurdun...Ahmet'i can dostumu elimden aldın.Düşman ettin bizi birbirimize.Sonra da o sahte gözyaşlarınla bana olan aşkını anlattın tekrar.

Kalbim öyle taşlaştı ki sana.Eritemedin, kırıp ele geçiremedin tekrar gönlümü.Bu sefer bir çocuğun elinden oyuncağı alınmış gibi hırçınlaştın.Ama nafile artık! Bitti artık! Dönülmez artık! Sen baştan kaybettin.Sen kendi kendini kaybettin.Hala bulamıyorsun...Bulamayacaksın da...

Dostum bile değilsin artık!

İmza

Eski Mahkum Yeni Hakim