Genellikle, Türklerin İslamiyeti kabul etmeden önce Moğolistan bozkırları, Tarım bölgesi ve civarında 6.-l0 yüzyıllar arasında kullandıkları dil, Eski Türkçe olarak bilinir. Aynı terimi 6.-13. yüzyıllar arasındaki dönem için kullananlar da vardır. Ancak İslamiyetin kabulünden sonra, Arapça ve Farsça sözcüklerin de artan oranda görülmeye başladığı Arap harfi metinler ile aynı tarihlerde yazılmış Budist metinler, yazım, söz dağarcığı, bazı ses ve şekil özellikleri bakımından birbirinden ayrılırlar. 10. yüzyıllarda, İslami çevrede yazılmış yapıtlar ile Budist çevrede yazılmış yapıtlar da aralarındaki farklar nedeniyle ayrı tarihi dönemler içerisinde incelenir.
Eski Türkçe yüksek yazın dilidir. Tüm resmi ve dinsel konularda o kullanılır, Kimi Eski Türkçe belgelerin arı ve eski bir dil ile yazılmış olmaları onların kesinlikle eski olmalarını gerektirmez. Runik yazılı bir metnin oyma daha çok baskıdan eski olduğu açıktır. Ne var ki Uygur yazısı ile yazılı bir belgenin yazıldığı zamanı kestirmek zordur.
Eski Türkçe iki evrede incelenir. Bunlar Göktürk ve Uygur dönemleridir. Kuşkusuz Göktürkçe, Uygurca ölçüsünde gelişmemiştir. Uygurlar Göktürkleri yenip ülkelerini ele geçirirlerken halkını da kendi kültürleri içinde eritirler. Dil bakımından onların mirasçıları olurlar. 9. yüzyıldan başlayarak yüksek bir kültür geleneği kurarlar. Bu gelenek 8. yüzyıldan sonra Türk-Moğol hanlıklarının kültür kaynağı olur. Uygur Kağanlığının başkenti Hoço’da yapılan kazılarda, Uygur dil ve yazınının zengin ürünleri ele geçer.
Bu gereçlerde eski Türk kültürünü aydınlatan pek çok bilgi bulunur. Budist, Manihaist ve Nasturi tapınaklarında ele geçen çok sayıdaki yazma Uygur dil ve yazının görkemini yansıtır. Bunlar yerleşik Uygurlardan kalma belgelerdir. Ne var ki, özgün metinler değildir. Türkler arasında yayılmış Önasya ve Güney Asya dinlerinin ürünleridir. Genellikle çeviri metinlerdir
Aralarında gökbilim tıp ve yazın konularında olanlar da vardır. İlahiler, dualar, tövbeler, göksel içerikli metinlerdir. Hıristiyan metinleri içinde Doğudan Uç Yetim öyküsü, Kutsal Georun Şehitliği gibi parçalar yer alır.(Bozkurt, Ön. ver. ,s.84)
