Eski zaman farklı idi

Bugünü anlamak için bazen biraz geriye gitmek işe yarıyor.

Eskiden yaşadıklarımızı bu anda yaşamak imkansız olabiliyor.

Üniversite  yıllarında yurtda kalırdık, ufak bir odada, 8 kişi kalırdık. Sabah kalktığı zaman insan, traş olmak için tuvalet için odadan çıkınca, tekrar gelince, odanın  havasızlığından içeri giremezdik. Camı açıp havalandırmak isterdik. Mevsim kışsa, soğuk havada, “kapat camı, hava soğuk, sadece kendini düşünme diye, kah üst ranzadan, kah alt ranzadan sesler gelirdi. İlle de camı açacağım diye tuttursan  kavgaya hazırlıklı olmakta fayda vardır. Göze alabilirsen kavgayı açabilirdin.

Bir de yataktan kalkıp, bir şey yemeden hemen sigara yakanlar olurdu. O zamanlar sigara her yerde serbest. Yurtlarda, otobüslerde, uçakta seyahat sırasında, bazen her yer duman altı olurdu. Rahatsız olanlar, astım olanlar elbette olurdu, ama onlarda pek seslerini  çıkarmazlardı.

Bir de kasetçalar vardı. Yurtda elektrik kullanmak yasak olduğu için pille dinlerdik, hemen de biterdi piller.    

Yurt görevlileri iyi insanlardı ama, gece ansızın elektrikli cihaz aramaya çıkarlardı. Su ısıtıcı, teyp falan ne varsa toplarlardı.  O zamanlar bu tür cihazlar pahalı idi. Ama geri almakta bir gün sonra yurt müdürünün insafına kalmıştı. İsterse verirdi, isterse vermezdi.

O zamanlar bazı teypler vardı. Kaset bitince, öbür tarafını kendisi çalışmaya başlardı. Bunlara otomatik teyp denirdi. Bir kaset 18-20 şarkı alırdı. Şimdi 10 binlerde şarkı alan, flaş bellekleri düşünüp, o zaman yaşayan insanları aklınıza getirin, ne kadar değişim olmuş.

O zaman müzik dinlemek için, ya yeni çıkan kasetler alınırdı. Ümit Besen, Ferdi Tayfur, Orhan Gencebay gibi. Ya da liste yapılır, o zaman kaset satan dükkanlar vardı, onlara verirdik, listeyi onlar, kasetlerden şarkıyı bulup listeyi yaparlardı. Bazıları listenin istedği sırada olmasını isterdi, olmazsa, dükkan sahibi ile kavga edenleri bile gördüm. 70 li yıllarda bir gün böyle bir kaşetçiye gitmiştim. Benden daha büyük gençler vardı. Barış Manço’nun, Nazan Şoray ile “hal hal1 isimli şarkısı çıkacakmış, onun gelip gelmediğini soruyorlardı, kasetçi “ancak 2 haftaya gelir” dedi. Gençler söylene söylene gittiler. Şimdi böyle bir şey mümküm mü?

Benim bulunduğum şehre Gırgır dergisi, Pazar günleri gelirdi.İnsanlar Pazar sabahları, dergi almak için gazetecilere giderlerdi. Tabi bir de gazete satan insanlar vardı. Bunlar epey gazeteyi sırtlarına alıp, satarlardı. Şimdi en son haberleri bile bir tıkla internetten okuyorsun, o zamanlar gazete satan kişiyi  beklemek zorundaydın.