- Kategori
- Gündelik Yaşam
Eskiden...
Yıllar öncesi değil...
Değişen hayatlar öncesi...
Hayat daha başkaydı...
Eskiden başkaydı herşey...
Mahalledeki okula giderdi çocuk...
Şehrin öbür ucuna servislerle gönderilmezdi eskiden...
Öğretmen, mahallede otururdu...
Şehrin bir ucundan gelmezdi eskiden...
Sınıftaki çocukların hallerini de bilirdi.
Konu komşu tanırdı birbirini...
Sokaklarda top oynanırdı...
Kocaman duvarların arkasında değildi evler eskiden...
Evlerden kahkahalar yükselirdi...
Anne baba, dede, nine, çoluk çocuk sesi karışırdı birbirine...
Tek kişilik evlerin ıssızlığı bilinmezdi eskiden...
İnsanların bu kadar parası yoktu...
Paylaşacak ekmekleri, serecekleri bir yer yatağı, sofrada fazladan bir kaşıkları vardı eskiden...
Sandalyeler tane hesabı, yataklar kişi hesabı olmazdı...
Uzaktan okumaya gelen akraba çocuğu da sığardı eve.
Herkes kıt kanaat geçinirdi belki...
Bereket vardı eskiden...
Irak bir köydeki fakir köylünün beş çocuğun beşi de okur adam olurdu...
Tek çocuğun üç çocuğa yetecek derdi de kahrı da yoktu eskiden...
Hayat, herkese yeterdi...
Tek kişilik değildi eskiden...
Çok şey yoktu...
Olan, yetiyordu eskiden...
Kıymeti oluyordu eldekinin...
Üç günde modası geçmezdi birşeyin...
Eşyanın...
Elbisenin...
Eşin...
Sevgilinin...
Aşkın...
Modası olmazdı...
Üst modeli bilinmezdi...
Eskiden başkaydı herşey...
Hayat başkaydı...