Eskidendi çok eskiden !

Küçüktüm daha oyun çağındaydım ellerim kalem tutmayı bilmezdi, kalem yerine tebeşir tutardı seksek çizmek için, ağaçları tutardı kabaca kumdan yaprak sarmak içindi.

Sabah kahvaltıları güneşli olurdu sıcacık olurdu bir bahar günü, arada sırada simitçi geçerdi çıtır sıcak kokulu simit. Annemi ikna ederdim alması için, o da sepeti salar alırdı simitlerden.

Çıtır çıtır olurdu sabah kahvaltısına renk katardı, çocuktum sevinirdim ellerim kalem tutmazdı, bilmezdi okul çağını, tebeşir tutardı seksek oynamak için..

Çoğu kez ise denk gelmiştim mahallemize çiçek satan yaşlı bir amca gelirdi, onu izlerdim başında şapkası ellerinde çiçekleri yapay çiçeklerdi ama, öylece dolanır giderdi. Ne zaman gelir diye düşünürdüm, onu düşünürdüm hayatını, yaşlı ellerini, kimse almazdı nedense o çiçeklerden içim burkulurdu. Çocuktum bilmezdim ellerim kalem bile tutmazdı o yıllar..

Bozacı geçerdi mahalleden soğuk kış akşamlarında sesini duyduğum an korkardım nedense perdenin altından gizlice bakardım çocuk halimle izlerdim onu, okula gitmezdim daha çocuktum ellerim kalem yerine tebeşir tutardı, duvarları karalamak için..

Salıncakcı gelirdi demirden el emeği ile çalışan o salıncak, mahallenin çocukları ile toplaşırdık kısa ama büyük mutluluk yaşardık. Ellerim kalem tutmazdı tebeşir tutardı o yıllar kumdan pasta yapabilmek için..

Saklambaç  oynardık "Önüm arkam sobe derdik", büyüyünce ise "Önüm arkam o'be" diyiverirdim. Çocukluk yıllarıydı o zamanlar dizlerim kanar ellerim kalem tutmazdı, tuğlaları kırar kumdan yaptığım pastanın üstünü süslerdi..

Şimdi ise mahalleme uğramıyor ne çiçekcisi, ne simitçisi, ne de saklambaç oynayan çocuklar. Parkların yerini aldı alışveriş merkezleri, sokak oyunlarının yerini bilgisayar oyunları aldı.

Dediğim gibi onlar, bunlar, şunlar eskidendi çok eskiden !