Eskilerdeki savaşın kutsallığı kadar şimdilerde barış kutsal değil

Sizler hala şu şunu yaptı bunu yaptı diye cebelleşip durun, ben sorunların kaynağına inmeye devam ediyorum. İnsanın yaratılışı kavga üzerinedir, barış diye bir şey yoktur aslında. Hatta öyle ki kişiler arasında hiçbir sorun olmasaydı bile kavga edeceklerini düşünüyorum.

İnsanın yapısında barış yok, barışı biz çıkardık. Baktık ki kavga ile bu iş olmuyor kavga edenleri engellemek istedik, işte barış denilen şey buradan çıktı.

Hem mücadeleyi övüyoruz hem de barış olsun diyoruz, bu nasıl çelişki? Bazıları mücadeleyi kavga olarak görüyor çünkü. Haklı kavga haksız kavga, ne fark eder; ikisinin sonu da kan, gözyaşı.

Kavga yılan ve bu yılan insanla beraber dünyaya geliyor. Din, para, onur gibi şeyler için içimizdeki bu yılanı salıyoruz. Ama bakıyoruz kavga denilen bu yılan bizi de yiyecek, durdurmaya çalışıyoruz. İşte barış bu. Değilse barış diye bir düzen yok.

Eskiden savaş kutsaldı. Hatırlayın fetihlere övgüler diziliyordu. Tarih kitaplarında ben barış kelimesine rastlamadım. Barış insanların zorda kalınca yine insan denen canavarı durdurma çabası. Kavga eden iki kişiyi ayırmaya çalışıyorsunuz ya barış o. Ama bazıları dünyada barış diye bir düzen olduğunu düşünüyorlar. Dünyanın düzeni kavga üzerine kurulmuş. Peki niye herkes kavga etmiyor. Çünkü korkuyor.

Onun için barış masalları komik. Aciz insanların umudu, tesellisi. İnsanın yapısında barış diye bir şey yok ki dünyada barış olsun. Barış dediğiniz dönemler de savaşa/kavgaya hazırlık zaten. Savaşın gereksizliğine korkaklardan başka inanan yok.

Onun için böyle barış barış diye ağlayıp zırlamaktansa sorunu kökünden halletmek lazım. Peki nasıl? Köpeği bağlayacaksın; tek yol bu. İnsanları ikna etmek, sevgiden dostluktan bahsetmek, boş şey bunlar. Şiir yazarak sadece korkakları ikna ederiz. Çakal avını yer, bizim şiirimizle de kı… ını siler!