Eskilerden...

Şu an gün ağrıyor, güneş doğuyor. Satırlarımı ise camın kenarında günün ilk ışıklarıyla yazıyorum. Yani sayfayı ve yüreğimi günün ilk ışıkları aydınlatıyor. Dışarısı sessiz sadece kuş cıvıltıları var bu sessizlik çok güzel en azından huzurluyum. Bu sukunette mutluluk arıyorum ne kadar başarılıyım bilmiyorum. Beynimde binbir düşünce ne varki düşüncelerim hepsi sen hayatıma girmeden önceki yani geçmişim.

Öyle anlar öyle zamanlar yaşarsın ki ne insanlar seni anlar nede sen anlatabilirsin. Günlerin yorgun ve isteksiz geçer. Yanlız kalmak istersin ama yanlızlıktanda çok korkarsın. Hayatta hiç olmadığı kadar anlamsız hissedersin kendini. Hatta yüzün bile anlamsız gelir zamanla. Aynalarda eski parlayan, gülenyüzünü ararsın çünkü gördüğün sen değilsindir. Bu solgun, aciz, zayıf yüz çok korkutur seni. Acaba bu hale gelmemin sebebi kim diye sorarsın kendine. Şimdi kime kızmalıyım? kinimi, öfkemi kime kusmalıyım? yoksa hatalı olan benmiyim? diye binlerce soru geçer aklından.

Tanımlayamadığın acılar yaşarsın, anlam veremediğin kırgınlıkların olur, insanlardan herzamankinden fazla nefret edersin. Yüreğin öyle yanarki şöyle yolun ortasına yağmurun altına sersem yürğimin yangını söner mi dersin?

Oysa dışarıda yağmur dahi yağmıyordur ama sen öyle inanmak istersin. O zamanlar ne dost avutur insanı, ne başka birşey. Yanlızlık değil bu çünkü kendinede yetmezsin, yanlızlıktan öte birşey ölüm gibi sessiz, soğuk ve ürkütücü dedim ya bambaşka birşey.

Herşey acıya benzer, herşeyin tadı değişir. Güneşin sarısı, gökyüzünün maviliği, ağaçların yeşili, herşeyin rengi "MATEM RENGİ" gibi gelir insana. Bana neler oluyor diyemeden kendini bir boşluğun boş bırakılmışlığın içinde bulursun. Artık tanıyamazsın kendini, bir unutulmuşluğa dokunur gibi dokunursun bedenine. Gidenlerin açtığı yara durmadan kanar. Bir sabır yanım kaldı derken onuda tüketmeye başladığını anlarsın. Kendini nerede kaybettiğini bilemezsin, bu kadar neden dağıldım, hangi kayıbın ardından. Kimbilir!

Artık gücün kalmaz çekip gitmek istersin uzaklara, insanlardan çok uzaklara ve giderken son sözüm diyerek son kalan gücünle "bende size yetecek ben kalmadı" diye haykırmak istersin. Ama yapamazsın çünkü ne otogara gidecek gücün ne de cesaretin vardır...

26.11.2004
H.B