Eskilerden eski hikayeler 1

Tahmini 1960'lı yıllar...
Deprem öncesi Arçelik Naak Ticaret'in bulunduğu dükkan, o yıllarda bakkal dükkanıdır. İşleten de Salih Bakkaldır.
Çuvallardan pirincin, kuru fasulyenin tartıldığı herşeyin doğal olduğu markalı ambalajlı ürüne rastlanmadığı zamanlar.
Tam çaprazında parkın diğer köşesinde Krokodil Bar'ın ahşap binası da o zaman ev olarak kullanılıyor. İsmen hatırlamasam da emekli bir teyze iki oğluyla beraber bu evde yaşıyor. Salih Bakkal'ın veresiyeci müşterisi teyzemiz, birşey lazım olduğunda çoğunlukla çocuklarını göndererek alışverişini yapıyor. Biriken borçlarda üç aylık alındığında ödeniyormuş.
Teyzemiz üç aylığını alıp borç ödemeye geldiğinde her zamankinden kabarık bir hesap çıkınca detaya inilmiş ve oğlanların araya kaptırdığı çikolata, lokum alışverişlerinden hesabın kabardığı anlaşılmış.
Bunun üzerine teyzem önlem olarak,
- Salih efendi, oğlanlardan birini ben bir şey almaya gönderirsem, cama çıkar sana başımı sallarım verirsin. Yoksa bir şey verme bu haylazlar beni batıracak demiş.
Fazladan alışverişe böylece anlaşılarak önlem alınmış.
Oğlanların bu durumu anlaması ve çözüm üretmesi tabiki çok uzun sürmemiş.
Aradan bir üç ay daha geçip de hesap yine kabarık çıkınca teyzemiz bir kez daha şaşırmış.
Sorguya çekilen şüpheliler sıkıştırılınca olayın aslı anlaşılmış.
Biri abur cubur alışverişine gider, diğeri de başını bağlayıp cama çıkarmış. Salih Amca'nın da gözleri iyi görmediğinden camdan baş örtülü başını sallayan birini görünce çocuk ne isterse verirmiş.