Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

23 Aralık '20

 
Kategori
Öykü
 

Estiğinden

Çok uzakta kızıl bir bulut

Bulutun altında mor kuru bir dağ

Kış soğuk keskin

Kulakları donduran rüzgar

Mevsimler dönüyor

İnsan bir üşüyüp

Bir uyanıyor

Bir yanıp

Bir yatıyor

Sonra buna ömür deniyor

Her insan kendi kuytusunda 

İnsan kendi kuytusunda  çocuk

Bir bir gazel

Bir bir yağmur tanesi

Bir ben 

Her taraf her yön sen

Üşüyüp uyanıyor,

Yanıp,yatıyorum

Ben

İçinde sevinç hüzün öfke ve korku

Kollarımı sarıyorum kendime

İnsan kendisiyle kucaklaşır mı deme

Kucağımı açınca kendimi buluyorum

Ben kışın ayazında

Baharda meltemde 

Yazın çatlayan toprağında

Güzün gazelinde

Yeniden 

Seni sarıyorm sımsıkı

Sonra kollarım yorulup düşünce iki yanıma

Selam duruyorum bir ağacın fırtınaya direndiği gibi

Gövdemle tutunuyorum toprağa

Yaşın kaç olması lüzümsuz

Pekçok şey gibi

Yani kuruntular gibi

İnsan soba karşısında yada ağaç gölgesinde 

Kendisiyle ne konuşuyorsa o mudur?

Ve kendini hep avutur mu

Nede olsa avutularak mı büyüdüğümüzden

Hep kendini dindirir

Hayatın sırrı yaşamakta

ne ot gibi ne öteki hayvanlar gibi

Yaşamak sadece her duyguda 

ne kadar çok duygun varsa o kadar farklısın

Çok uzakta kızl bir bulut

Bulutun antında mor kuru bir dağ

Pencerenin arkasında ben

Her yanım senn.

 

 

 

 

 
Toplam blog
: 5
: 91
Kayıt tarihi
: 21.10.11
 
 

Yazmak, ne kadar bildiğini öğrenmektir... ..