Eti kim yedi ?

Köylerimiz....

Çoğumuzun çocukluğu ya köylerde yada kentlerin o zor şartlarında geçmiştir.

Küçüklüğümde pek bir özenirdim, yaz tatilinde biz köyümüze gittik tatilde diyen arkadaşlarıma.

Köyler hep gözümde yemyeşil, şırıl şırıl suları akan, bol papatyalı laleli, mis kokulu, kuş cıvıltıları ile renklenmiş bir yerdi. Bu benim köy fantezimdi hatta içten içe kızardım aileme neden bizim köyümüz yok diye.

Geçen gün şefimiz anlatıyordu; çocukluğu hep köyde pamuk tarlasında çalışarak geçmiş, yoksulduk diyor... Akşama kadar çalışırdık güneşin altında öğlen üzeri yemek molasında annemin mendile bağladığı peynir ekmek domates ve biberi yerdim..

Bir kadın vardı hep derdi ki;

- Biz hiç etsiz yemek yemeyiz, hava atıyor diye düşünürdüm hem tarlada çalış, hem etsiz yemek yeme.

Şeytan dürttü hadi çaktırmadan bak şu kadının yemek tasına diye, öğleye yakın usul usul yaklaştım ağaç gölgesine herkes çıkınını orada gölgeye bırakmıştı, otları siper alarak açtım baktım yemek tasına, doğru söylüyordu...

Kocaman eti olan bir yemek vardı, öyle canım çekti ki o eti, aldım, içinden bir güzel yedim...

Allah affetsin, öğle üzeri oldu, herkes açtı yemeğini kadında açtı baktı, sebzeler yerinde, et yok.? Önce, bana baktı

- Sen buralarda dolanıp duruyordun sen mi yedin? diye öfkeyle, sordu.

- Yooo dedim... Ne yapayım ben senin etini... Benim yemeğim var....)

Kadın söylene söylene yedi benden arta kalanları.

Yıllar geçti üzerinden o etin tadını hiçbir şeyde bulamadım demişti şefim, neden acaba.:)))