- Kategori
- Şiir
Evcilik
Haydi, gel sevdiceğim tut allarımdan
Tutayım ben de seni gellerinden
Gidelim evcilik oynamaya andızların altına.
Ya da dur!
Sen sonradan gelen ol yine
Katılan oyuna aniden!
Ve ben tutunayım yine…
İlk görüşte gözlerine.
Ve bakınayım etrafıma…
Gören var mı?
Oldu mu diye.
Ürkek…
Çekingen.
Hiç kimse görmemiş olsun.
Gözlerimiz dönüp dolaşıp birbirine düştüğünde…
Bir oh çekelim beraberce derinden.
Sonra…
Sonra ilk tadan sen ol pişirdiklerimden
Kusura bakma
Fazla tabağımız da yok ama…
Diyeyim ben.
Hay Allah…
Tencerelerimiz de konserve kapaklarından.
Sen yine de çok güzel olmuş de.
Önemli değil de.
Ellerine sağlık de.
Hafiften utanıp, kızararaktan…
Sonra aaaa tuz da bitmiş diyelim ikimiz birden.
Ve gidelim anahtar ıbulmaya,
Annemin sakladığı yerden!
Ben tuz ararken mutfakta…
Sen sokul yavaşça arkamdan.
Ve senden önce… soluğun öpmüş olsun ensemden.
Sonra tam vazgeçip kaçıracakken, ellerini ve dudaklarını...
Dönüp öpen ben olayım aniden dudaklarından.
Sonra kaçıp gideyim al al utanaraktan…
Ben ne yaptım tanrım dercesine kaçaraktan.
Kaçarken…
Dökülsün entarimin tüm çiçekleri… eteklerimden.
Sen çiçekleri ve kokularını takip ederek bul beni
Saklandığım yerden.
Ve izle kapı aralığından gizlice
Sana dair düşler kurarken.
Sonra…
Birbirimizli düşlerle düşelim her gece geceye…
İple çekelim sabahı
Ve evciliğimizi.
Ve tabaklarımız taştan olsun yine
Konserve kapakları tenceremiz.
Susuzluğunu avuçlarımda gider bardak yerine.
Sonra tencerelerimizin karasını sürelim birbirimize
Elimize…
Yüzümüze…
Gözümüze...
Her yerimize...
Bir güzel dayak yiyelim sonra annemizden.
Kıkırdayalım.
Ve sonra…
Ve her sabah…
Tekrar etsin evciliğimiz.
Sakın!
Bunlar yemek değil ki deme…
Çer, çöp, taş deme…
Ellerine sağlık de.
Çok güzel olmuş de.
Ve ben sevineyim…
Sevdiğim; yaptığım yemekleri çok beğendi diye.
Gel sevdiceğim gel.
Dönelim yine eski günlere.
Evciliğimize...
Ve...
Seni seven bir tek ben olayım.
Beni de sen.
Ondan sonra dünya yıkılırmış…
Yıkılsın.
Bana ne.
A.Sarıkaya