Evde pizza yapılır!

Geçenlerde bir yazımda söz edince soranlar oldu, hoş, sormasalar da tanıdığım çoluğu-çocuğu olanlara şifaen anlatıyordum; pizzacıların ağrına gidebilir ama orta boy bir pizzaya otuz küsur lira ödemek durumunda kalan geliri kıt insanların çocuklarının nefislerine, reklamlar falan sonucunda, söz geçirme konusunda isteksiz davranmalarına ve fakat cüzdanlarını da düşünmeleri esasına dayanarak öğrendiğimi ille de, özellikle, çoluk-çocuğu olan az gelir ile ile yaşamaya çalışan insanlar için paylaşmak istiyorum.

Geliri pek iyi düzeyde olup da, çocuklarına evde pizza yapmak isteyenler, hatta çocuklarıyla birlikte yaparak keyifli vakit geçirmek isteğinde bulunanlar için de güzel bir fırsat diye düşünüyorum.

Bir kere; evde gerçek bir pizza yapılamaz düşüncesinde olan oğlumun bu düşüncesini değiştirmesine neden olduğu için bu kadar iddialıyım, söyleyeyim!

Gürcistanlı Anjelika’nın hamur tarifi pizamızın ana teması; öyle bir rast geldi ki can dostum Hakan Anjelika’nın peynir-yumurta falan ile yaptığı, adını yine unuttum, anlatırken öyle bir övdü ki ne olur tarifini iste diye tutturdum!

İyi ki tutturmuşum, sonucun bu kadar işe yarayacağını da bilmiyor, pizza hamuru olarak da kullanabileceğini hesaplayamıyordum.

Bir akşam Hakan uğradı, elinde kıytırık bir kağıt; Anjelika’nın hamur tarifi var; ama ne tarif! Hakan malzemeleri yazmış, gerisini anlatıyor, el-kol hareketleriyle, Anjelika misali!

Tam anlamadığım bir yer var; hamuru buzdolabında bekleteceksin demiş ama o hamur ancak ertesi güne hazır oluyor!

Neyse, ben de kendimce orta yolu buldum.

Bir süre dışarıda tutuyor, sonra buzdolabına koyuyorum.

******

Saat mevhumu önemli, en azından iki-üç saat hamura izin vermek gerekli ama hamuru yoğurmak hiç de zor değil.

Üç su bardağı unu derince bir kaba koyuyorsunuz, kuru maya diye tabir edilen mayadan bir tatlı kaşığı mayayı ılık su ile dolu çay bardağında eritiyor, unun üstüne döküyorsunuz. Bir tatlı kaşığı tuz ve ve bir çay kaşığı toz şekeri ekliyorsunuz.

Yanınıza yoğurt kabını alıyorsunuz, altı-yedi yemek kaşığı kadar koyuyorsunuz ve yoğuruyorsunuz. Önemli olan kulak memesi kıvamında olması; yoğurdu azaltıp-arttırabilirsiniz.

Nemli bir bezi hamurun üstüne örtüp, beklemeye alıyorsunuz.

Mayalı olduğu için, bekleme süresi sonunda hamurun gazını almanız gerekiyor ki hamura bir-kaç yumruk vururken sinirinizi çıkartmak istediğiniz kişileri de düşünebilirsiniz!

Bu ölçü ile yuvarlak en büyük boy borcam tepsisi ile iki pizza çıkıyor.

Bu nedenle hamuru ikiye ayırın, biraz un serptiğiniz zeminde azıcık oklava/merdane yardımıyla inceltin. Çok da fazla uğraşmayın, kendini toparlayan bir hamur oluyor.

Şöyle bir elinize alın hamuru, elinizde orasını-burasını çekiştirin, pek seviyor!

Rivyera zeytinyağı benim tercihim, sizin tercihiniz ne ise tepsiyi yağlayın, şımarmaya başlayan hamuru tepsiye yayın.

Bir kaşık domates salçasını minik bir kap içinde yine zeytinyağı ya da istediğiniz yağ ile buluşturun; bir fiske tuz, bir fiske şeker katın. Bir fiske kekik, bir fiske acı katın. Varsa bir fiske de sebzeli çeşni katın.

Şımarmış hamurun üstüne bu karışımdan sürün; sürerken de biraz tepsiye göre genişletin; kendini çekip, toparlanmayı da çok seviyor zira!

İstediğiniz malzeleri de üzerine koyun; mesela ille de sucuk, salam falan olması gerekmiyor, ince dilimlenmiş sosis, mantar, yeşil biber de acayip yakışıyor.

Oğlum zeytin yemiyor diye dilimlenmiş zeytin aldım, onu da koyuyorum; ben domatesli olanını çok seviyorum ama oğlum sevmiyor.

Yani, malzeme size kalmış; isterseniz Anjelika gibi yalnızca peynir koyup üzerine çırpılmış yumurta da ekleyebilirsiniz.

200 derecelik fırına atıyorum, fazla uzun sürmüyor pişmesi, üzerine rende kaşar peyniri eklediğimde bir üst rafa alıyorum, ama tabii ki tepsinin altına bakıp da durumu anlamak gerekli.

******

Bir seferinde bir tepsiyi pişirdim, ikincisine enerjim yetmedi, üstü nemli bezle örtülü şekilde buzdolabında tuttum hamuru, ertesi gün pişirdim, neredeyse bir öncekisinden güzeldi!

Aklınızda bulunsun!

******

Televizyonda ve çevrede reklamlar öyle cezbedici, hazır yemekler öyle çekici ki; ve biz anneler olarak savaşamıyoruz.

Savaşmaya gücümüz de yetmiyor bazı yerlerde ve bunu bilen hazır yemek zincirleri de sömürdükçe sömürüyor.

Yıllar sonra, pizzacılara deli para harcamak durumunda kalan biri olarak oğlumun “Evde pizza yapılamaz derdim, yapılabiliyormuş meğer”! diye bana ve arkadaşlarına özeleştiri yapmasına dayanarak bu bilgiyi sizlerle paylaşmam benim maharetimi ortaya koymam değil de, öğrendiğim, denediğim bir bilgiyi sizlerle paylaşmam olarak değerlendirin.

Amacımız sömürülere karşı birlikte omuz-omuza durmaksa, evde yapılan bir pizza bilgisi bile değerlidir; çocuklar pizza yemese ne olur demek yerine sistemin hedeflediği çocukların yutkunmalarını engellemeye çalışmak yerine çocukların gözlerini ve nefislerini en ekonomik şekilde doyurarak hedeflenen amaca çocuklarımızı feda etmeme konusunda birleşmeliyiz diye düşünüyorum; yoksa pizza tarifi bahane!

http//twitter.com/Gulgunkaraoglu

gulgun_2006@hotmail.com