Evde tek başına

Hayatımda hiç yalnız kalmadım. Belli dönemlerde mecbur kalsam bile hep bi yolunu buldum, ve sevdiklerimi sevenlerimi yanımdan ayırmadım.

Evet bu gun; hayatımda nerdeyse ilk kez yalnız kalıyorum.Yaşamım boyunca en korktuğum  şeyin yalnızlık olduğunu düşünüp durdum. Dualarımın tamamına yakınında bundan korunmak için dualar ettim.

Acıktım yemekte var ama ağzımda buyuyor lokmalarım. Beraber yiyeceğin biri olmadan ne tadı var nede faydası.

Meyve almıyorum eve soyarken elimden alıp yıyecek kımse olmadıktan sonra, çay yapmıyorum artık soğudu sıcak ıstıyorum ben dıye nazlanacağım biri olmadıktan sonra,salonda koltugun ustunde uyuklamıyorum yerine yat dıyen yok,ağlamıyorum artık soran yokki neden diye,mutsuzum da demıyorum kımın umrunda, erkenden uykum gelmıyor gözlerım sızıdan yanarken; gec saattede olsa bi kaç saat sevdıklerımı görebilmek için...

İnsanın korktuğumu başına gelir, yoksa korktuğundan korurmu kendini? Hiç bilmiyorum!!!