Evim sessizliğe büründü...

O'nun evimize nasıl geldiğini ve nasıl bizlerden biri olduğunu paylaşmak istiyorum.

Güzel bir yaz günüydü. Kuşların ötüşüyle birlikte ağaçların ardında sarı bir kuş görünüyordu. Daha yavruydu. İnsanlardan kaçmıyordu. Kafesin kapısını açınca içeri girdi. Eğer bıraksaydık başına birşey geleceğine emindik. Çünkü doğru düzgün uçamıyordu bile. Evimize konuk olan bu sarı kanaryaya renginden dolayı "Limon" adını verdik. Yaz aylarında balkon veya bahçeye çıkardığımızda ötüşü ortalığı inletiyordu.

Bir gün Limon balkonda güneşlenirken açık kapıdan giren bir sokak kedisinin saldırısına uğradı. Bizler bahçede idik kafesin yere düşerken çıkardığı ses ile balkona koştuğumuzda Limon'un gözünün yaralandığını gördük. O günden sonra o gözü hep şiş kaldı. Limon'un gözü mikrop kapmıştı. Veterinere götürdüğümüzde ameliyat gerektiğini ancak kalbinin bu ameliyatı kaldıramayacağını ve ameliyat olsa da olmasa da yakın bir zamanda öleceğini söyledi. O talihsiz olaydan sonra yaşadı ama asla eskisi gibi ötmedi. Sabahları kalktığımızda ya da yanına biri geldiğinde kısa kısa ötüşlerde bulundu.

Şimdi bugün olanlar...

Okuldan eve geldim. Biraz uyudum. Sonra kalkıp yemek yedim. Yemeğimi bitirip kaldırdım. Annemler alışverişe gidecekti. Gittikten sonra bilgisayarda "ingilizce çalışayım" dedim. Kuşun kafesi bilgisayarın yanında sayılırdı. Limon üstte gözükmüyordu. Gidip bir "bakayım" dedim. Kafesin dibinde cansız yatıyordu. Şoka uğramış gibi oldum, ağladım. Evde anneannem ve ben vardım. Hemen haber verdim. Oda ağladı ve üzüldü. Yemi, suyu, gaga taşı, vitamini herşeyi tamdı. Alışveriş dönüşü anneme haber verdiğimde o da uzun uzun ağladı.

Babam'da onu bahçeye gömdü.

Hâlbuki sabah neşeyle ötüyormuş. Demek ki ayrılık zamanı gelmişti. Çok üzülüyorum Limon'u ve Karbeyaz'ı (eski ölmüş kuşum) asla UNUTMAYACAĞIM.