Evlendik diye eşimizi sırtımızda mı taşıyacağız; “iyi günde kötü günde” dayatması saçma!

Nikâh defterine “Dert ve sıkıntıların beni ilgilendirmez, sadece güzellikleri paylaşırız” diye şerh koymak lazım. Arkadaşımın kaynanası “kızım hep hasta, doktoru ilacı nereden bulacak; memura vereyim de rahat etsin” demiş. Arkadaşım “bilsem, duysam evlenmezdim valla; ömrüm hastanelerde geçti” diyor.

Siz felç olduğunuz, yatalak olduğunuz zaman eşiniz sizi sırtında taşısın diye mi evleniyorsunuz? Düğün bunun için mi oluyor? Ben felç olsam eşimi anında bırakırım. Ne demek ya, beni sırtında taşıyacak, altımdan üstümden alacak. Ve bunu sırf eşi olduğum için yapacak. Hem de ölünceye kadar. Bir de bu sevginin ispatı oluyormuş… Rezillik, kölelik, insan haklarına bile aykırı…

İyi olduğun sürece benimsin… Seni beğenmediğim anda bile evlilik biter… Ben fedakârlık diye bir şey kabul etmiyorum… Kimse de benim için fedakârlık yapmasın! Dikkat edeceksin kendine. Niye bazıları oluyor da bazıları olmuyor? İnsan durup dururken felç olmaz. İnsanlar salak mı akşama kadar spor yapıyorlar, bir gram fazlalıkları yok. İçkiyi sigarayı bırakmak için Seyit’e giden bile var. Yine buna rağmen olursa seni tek celsede boşar, asıl sorumlun olan devlete teslim ederim.

Acizlik, çaresizlik, bilgisizlik, bilinçsizlik…20 yıl altından alacakmışım… Ben bunu hâşâ Allah’a bile yapmam! Çünkü mantıksız! “Ben hasta olursam bana bakacaksın ha!” diye evlilik olur mu ya! Sen de bana bakma! Düştüğüm zaman bırak! Bakan olmazsa itler yesin!

Bunun için evlilik olur mu ya…”Hasta masta olursam nerelerde kalırım; evleneyim de kocam/karım bana baksın…”  Mutluluk nerede? Evlendik hanım/bey küt düştü. Ondan sonra ömür boyu hasta bakıcı. Türk medeni kanunun da ilk kez mantıklı bir madde gördüm. Ağır hastalık ya da akıl sağlığını kaybetmeyi boşanma sebebi sayıyor… Hukukçuları alkışlıyorum! Hiç kimse hasta ya da deliyi ömür boyu çekmek zorunda bırakılamaz!

Valla hiç kusura bakma sen iyi olduğun sürece evliliğimiz sürer. Ben seni dudakların için aldım; aslan gibi diye vardım. Güzelliğin kaybolursa (yüzüne bakılmayacak derecede kastediyorum) ne çocukların ne de yılların hatırı evliliğimizi kurtaramaz!

Fedakârlık var, insanlık, ahlak, din, töre, toplum değerleri… Bunlar yüzünden dediklerimizi yapamıyorsunuz değil mi? “Olur mu ya, insanlığa yakışır mı” “Bizim adam felç oldu, sokağa mı atayım” “Allah ne der, din ne der”  Eğer din felç olan kocanın ölünceye kadar altından alacaksın diyorsa ben o dine inanmıyorum! Böyle bir din olmaz ki… Madem o kadar çok düşünüyor göndersin meleklerini baktırsın!

Grip olur üç günde geçer. Başın ağrır, dişin ağrır, tamam ama evliyim diye eşinin hastalığını çekemezsin arkadaş. Yazılarımızı takip edenler bilirler, bizim düzenimizde (Ağaç Hareketi) evlenmenin şartlarından biri de sağlıklı olmak. Yalnız burada engelli olmak kastedilmiyor.