Evlenirken anne babanın rızasını almak diye bir şey yok

Artık anne babanın rızası alınmıyor ama gücendirmemeye de çalışılıyor, yani aynı şey; onların dediğini yapacaksın ki gücenmeyecekler.

Her şey anne babayı üzmemeye dayanıyor… Tamam üzmeyelim ama nerede öyle anlayışlı anne baba; sanki kendileri evleniyorlar.

Ya da şöyle bir şey; anne baba anlayışlı, çocukta var sorun. Ya sen anne babanı mutlu etmek için değil kendin mutlu olmak için evleniyorsun. Anne babasını razı etmek zorunda olduğunu sanıyor.

Neye razı olacaklar hayat senin karar senin, yardımcı olacaklar.

İstediğinle evleniyorsun ama evdekilerle bir sürü tartışma; lanet gelsin, razı olmasalar daha iyi!

Sonuçta herkes istediğini alıyor; ama nasıl alıyor…

Yaptığının doğruluğundan emin olmak için biraz da… Anne baba he derse…

İşte tam bu noktada yanlışlıklar yapılıyor… Anne baba razı görünmüyorsa çocuk da yanlış yaptığını sanıyor(kendi aklına güvenmiyor), vazgeçiyor. Ya da anne babası çok istiyor diye uygun olmayan biriyle evleniyor.

Çocuklardaki endişe şu: Annemiz babamız istemezse biz birbirimizi sevsek bile mutlu olamayız. Tabii ki saçma düşünce. Hayatımızı anne babamızın isteklerine göre kuramayız.