Evlilik Anatomisi

Giriş Evresi: Mutlu çift yeni evlerine, yeni eşyalarına kavuşmuştur. Önlerinde kendilerini “huzur ve saadet dolu” yıllar beklediğini düşünen çift bu dönemde çok sosyaldir. Sinema, bar ve kafelere sık sık gitmeler, her gece yemeğe çıkmalar, çiçek, böcük hediye etmeler bu dönemin temel özelliklerindendir. Tuzluğu uzatırken bile “hayatım çok tuz atma, sağlığına dokunur” gibi şaşırtıcı derecede herşeyi önemseyen yaklaşımlar yaygındır.

Gelişim Evresi: Çiftimiz artık birbirini daha yakından tanımaya başlamıştır. “Hayatım, lütfen çoraplarını ortalığa atma” gibi hala içinde lütfen barındıran cümleler kullanırlar. Bu dönemde erkek figürümüz “ben arkadaşlarla bir yemeğe çıkacağım erkek erkeğe” gibi yeni ufuklara yelken açmaya başlarken bayan figürü hala sabırlı ve anlayışlıdır. Çiçekler ve hediyelerde belirgin bir azalma olur ve “hayatım ben seni zaten seviyorum” gibi çok güzel hareketlerle bunlar unutturulmaya çalışılır.

Çalkantı Evresi: Mutlu çiftimizin mutluluğu yerini “acaba evlenmese miydim?” düşüncelerine bırakmaya başlamıştır. “Akşam yemeğe çıkalım mı Mehmet?” teklifine kanepede yayılmış pijamalı erkeğin cevabı genellikle “e beyaz peynir vardı dolapta?” türündedir. Bar unutulmuş bir mekandır, kafeye gençler gider ve sinema teklifleri “kimin filmiymiş” sorusuyla başlar ve “yorgunum hayatım” şeklinde devam eder. Hayatım sözcüsü hala kullanılsa da elma, armut gibi sıradan sözcüklerden farkı yoktur.

Dağılma Evresi: Sabırsızlık ve tahammülsüzlük bu dönemin temel belirtileridir. İşten gelin erkek sofrada tabağında ölü bir hayvan yerine salata türünde birşeyler gördüğünde “ulan bütün gün it gibi çalıştım, hani yemek” şeklinde tepkisini dile getirir. “Nermin git bana su getir”, “lan amma konuştun”, “yürü git” gibi emir cümleleri popülerlik kazanır. Kadının “saçımı süpürge ettim” türünde savunmaları “ulan Allah senin gibi kadının...”, “buna inanamıyorum” gibi cümlelerle karşılık bulur.