Evlilik sığınma yeri değildir..

Takdir etmek, anlayan için olumlu sonuçlar verir ama bazen de takdir etmek işe yaramıyor. Çünkü sürekli takdir insanları şımartıyor ve o zaman da tekdir etmek gerekiyor. Evin hanımının, ‘yerde çok toz var, ev bayağı kirlenmiş’ diyen kocasının bu sözünden alınması değil, kocayı söyletmeden olaya sahip çıkmasıdır, önemli olan. Yani yaşanılan bir yerde bir sorun varsa, onu orada yaşayan herkes görmeli, sahip çıkmalı ve çözümünü aramalıdır. 'Onun sorumlusu ben miyim?' demek sadece abesle iştigal olur. Hiç kimse ortak yaşanılan bir evin tek başına sorumlusu olamaz. Evlilikte ise sorumluklar paylaşılır ve gerekirse ortak çözümler üretilir. Kişilerin bu sorumlulukları birbirine hatırlatması gerekmez.. Yemek yapmak kimsenin görevi olmazsa, temizlik kimse tarafından önemsenmiyorsa, çalışıp para kazanmak geçim sağlamak kimsenin üzerine alınmadığı bir olaysa ve herkes yaşadığı yeri sorunlarından kurtulana kadar geçici bir zaman için 'sığınma yeri olarak görüyorsa onun adı zaten evlilik olamaz. O sadece belli yerlerin, belli kişilerin ve mekanların süreli olarak kullanılmasıdır.

O zaman sığınılan yer ve kişilerin sığınanı takdir etmesi gibi bir sorumluluğu da olmaz. Hele ki sığınan kişi bunu açıkça belli edip 'nasıl olsa buradan da gideceğim' diyorsa, hiç olmaz. Evlilik bir ortaklıktır, maddi manevi bir ortaklıktır. Zaman içinde geçmişi ve geleceği olan, saygı duyulması gereken, güven veren, tüm bunların da sevgiyi yeşerttiği bir ortaklıktır. Ne sevgi, ne saygı, ne de güven, istenilince verilen ya da alınan duygu ve kavramlar değildir, bunlar alınıp satılan değerler olmadığı için özenle korunup kollanması gerekir. İşte takdir olayı da burada ortaya çıkar. Kişi bu değerlerin kıymetini bilip, koruyorsa takdir etmeyen ona haksızlık ediyor demektir. Ayrıca evlilik ortaklığını gerçekleştiren kişilerin birbirlerine bakış açıları da çok önemlidir. Eğer bu bakış açısı kadın ve erkeğin geçmişteki eksik bırakılan yanlarından kaynaklanan anne ya da baba unsuruna bakış açısı gibi olursa 'eş' kavramı tam olarak yerini bulamaz. Evli kişinin eşine, babasına, annesine ya da kardeşine baktığı gibi bakması doğru değildir. Eşler arkadaş, dost, sevgili karı-koca olurlar ama bunun ötesindeki bakış açıları sorunları da beraberinde getirir. Kısacası evlilik eşlerden birinin diğerine ya da ikisinin birbirine sığınma yeri değil bir yaşamı paylaşmak için kurdukları ortaklıktır. Aksi takdirde bir zaman gelir sığınmayı gerektirecek zorluklar ortan kalkınca evlilik de kendiliğinde biter...