- Kategori
- Şiir
Ey kendini kaybetmiş zavallı gönül
internetten
Kaybolbak isersin ya hani, hiç bilmediğin bir yerde,
Rastlamak istemezsin ya hani tanıdık hiç bir yüze,
Durup düşünmek istezmesin.
Koşmak hep uzaklara nefessiz kalıncaya dek, koşmak istersin.
Hani durduk yere gözlerin dalarsa uzaklara,
Kalbinin bir köşesinde ki bir acı sızlatırsa yüreğini,
İşte o zaman gözünden bir kaç damla yaş süzülür.
Bilmezsin ki o bir kaç damla yaş aslında bir okyanus kadar derindir.
Derinliği ne olursa olsun atamazsın ki yüreğindeki tüm acını,
Ve bir anda kaybolur yüreğindeki tüm sevgi çiçekleri
Solan çiçeklerini kimse sulasın istemezsin.
Gidenin ardından ağlamak derler ya hani,
Eğer ölüm dışında, dönüşü varsa her gidişin,
O zaman ne demeye ağlarsın deli gönül?
Kalbine konan bir kelebeğin senin çiçeklerini sulamaya geldiğini düşümek istemez misin?
Unutma ki kelebekler çok yaşmaz.
Uçuk, kaçık bir anına geldiğinde,
Aşıp tüm engelleri, kendinden ibaret olmaktan kaçarmısın?
Yoksa kalırmısın, kelepçelenmiş hayatında?
Ey kendini kaybetmiş zavallı gönül,
Kapatma kalbinin kapılarını,
Kaçırma sevgi trenini, bakarsın uğramaz bir daha senin durağına.
Sadece biraz cesaret...