- Kategori
- Şiir
Ey oksijenler, azotlar!
sinek kızı yazıları.yazan,çizen:gizem nothttp://gizemnot.blogcu.com/
Çan dolu kulaklarım, can dolu üzengim, örsüm.Yaşanmaz bu vücutla, yaşanmaz bu gökle!
Kırmızı pazartesilerim...
Cumalarım...
Günlerim.
Kırmızı denizlerde en dipteki o mercanlar, gözmümü kamaştıran, gözkapaklarımı alan o karanlık olmasın bu kadar kankaranlık.
İsmim kazara konmuş bombardıman esnasında, geri dönüşü olmayan bir yarayım.
Ben gecenin garez evladı mıyım?
Kıkırdaktan, cinsiyetsiz kar taneleri mi benim gecem?
Kaburgalarımdaki ten izleri, yanık.
Bu kadar ihtişamlı olmasın atlas avuçlarım, biraz takılacağım sadece bu yol üzerinde, çeşitli geometrik şekillerde...
Daha sonra gömün beni!
Benim kalbim beyin tümöründen, benim organlarım soykırıma kapılmış.
Gözümü kamaştıran, etime asılan o derinlik nerede?
Mercanlar vardı kemik iliğimde, virüslü hepsi.
Kar yağıyor üzerime. Duymuyor musun?
Duymuyor musun çığın düşen sesini?
Gırtlağımdan gelen türevler var, bunlar... Bunlar benim seslerim.
Bunlar sanki ana çığlıkları, çocuğunu çıplakken düşür(t)müşler.
Yaşanmaz bu piramitten düşlerle, yaşanmaz ulan!
Çoktan nar kırmızısı bu ruhsuz ruh hali...
Ey, oksijenler azotlar!
Sizi içime aldığım sürece ayakları var bu duvarın!
Geliyor üzerime üzerime...