Ey yar !

beyaz yalnızlıklar bürüdü bu kente

benzi solmuş bir aşka renk veriyor dudaklarım

her biri sana doğan çaresiz çocuklar büyüyor içimde

sensizliği topluyor yüz sürdüğün avuçlarım

her gece vakti seni dileniyorum aşk şiirlerinde

kendi sınırlarımda kurşuna diziyorum şairleri

ölü harfleri çalıyor sahipsiz bir rüzgar

koşar adım katil bir ruhu götürürken sen yanım

sürüklenir peşinde kızıl intiharlar

bilmediğim biri kilit vuruyor kapılarıma

boğazımda yırtılıyor isyankar bir çığlık

vurdum duymaz kentlerin köşe bucağında

yutkunur “çürük sulara” ölü yıkayıcıları, katıksız

aşka sürgün kekremsi öpüşlerini saklar saçlarım

parmak uçlarım adını bırakır kör bir aynaya

yüzüme çarpan yalnızlığımda en çok özlediğim

daha kaç yokluk sığdıracaksın sevdama

sır verdik yeşil taşlara gizli sevişleri

bu duvarlar… bu duvarlarda ellerin vardı senin

dudağımızda yaban mersinleri günahkar

ey yar ! hangi mevsim yedivereninde solursun ihaneti

Arzu Altınçiçek