Eylem Sona Erdi. Artık İcraat Vakti

Her şeyden önce bu yazımı bir siyasi düşüncenin partizanı olarak kaleme almadığımın, okuyan herkes tarafından bilinmesini isterim. Demokrasiyi baz almış bütün ülkelerde gerek siyasi partilerce düzenlenen ve hangi düşünce çizgisinden, fraksiyondan olursa olsun yoğun halk kitlelerinin katılımıyla gerçekleşen siyasi mitingler, gerekse siyasi partilerden bağımsız olarak, sivil toplum örgütlerinin organizasyonlarıyla düzenlenen yasal halk eylemleri; toplumların, kendilerini yöneten mecralara seslerini duyurabilmelerinin, şikayet ve taleplerini dile getirmelerinin en etkili yöntemi olmaktadır.

Cumhuriyet tarihimizin en geniş katılımlı siyasi eylemlerinden bir tanesini bugün geride bırakmak üzereyiz. Belki bu yazım blogdaki yerini alacağı saatlerde; 25 gündür devam eden Adalet Yürüyüşü çoktan sona ermiş, hatta sonrasında Maltepe Meydanı'nda gerçekleştirilecek halk mitingi bile çoktan dağılmış olacak. 

Kısacası, geçen 25 günde Türkiye'de demokrasi adına çok güzel bir iş gerçekleştirildi. Bundan ötürü C.H.P. Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nu evvelâ takdir etmek, sonrasında da bir teşekkür etmek gerekir. Ama uğruna haftalardır yürünerek kilometrelerce yol kat edilen adalet için yapılması gerekenler, esas bundan sonra başlıyor.

Ne var ki C.H.P.'nin Adalet Yürüyüşü'nün artık sonlarına doğru; gerek AK Parti, Cumhurbaşkanı gerekse artık iktidar partisinin dış sesi, bir yandaşı olarak tarif edebileceğim M.H.P. kanadından da çatlak sesler gelmeye başladı. 

Bu ülkenin 35 yıldır vatandaşı, apolitik bir blog yazarı olarak bugün bu satırları yazıyorum. Bu ülkede adalet herkese lâzım. Adalet, nasıl ki bir zamanlar Siirt'te okuduğu bir şiirden ötürü ceza alan ve uzun yıllar siyaset yapma hürriyetinden mahrum kalan Cumhurbaşkanı için bir ihtiyaç idiyse; bugün o adalete ekmek kadar, su kadar muhtaç, halkın oylarıyla seçilmiş tutuklu milletvekilleri var. Sayın Kılıçdaroğlu'nun, Adalet Yürüyüşü'nü öncelikli olarak tutuklu milletvekillerinden yola çıkarak gerçekleştirmiş olması, Türkiye'deki adalet ihtiyacının ve bu ihtiyaca yönelik sergilenen kamuoyu tepkilerinin sadece şu an görünen küçük bir kısmı. 

Genel başkanı bir zamanlar okuduğu bir şiir yüzünden ceza almış, uzun yıllar siyaset yapma hürriyetinden mahrum kalmış bir iktidar partisinin; tutuklu milletvekillerine atfen düzenlenen ve artık sona gelinen, Cumhuriyet tarihinin belki de en çok ses getiren siyasi eylemine yönelik günlerden beri sürdürdüğü bu küçümseyici tutum açıkçası düşündürücü. Hem de bu siyasi eylemin zaman içinde arkasında ciddi bir halk desteği oluşmasına rağmen. Ama AK Parti Türkiyesi'nde bu yeni karşılaşılan bir durum değil. 2007 yılında düzenlenen Cumhuriyet mitinglerine yönelik de bu denli küçümseyici bir tavır oluşmuştu Türkiye siyasetinde.

'Dünün mağdurları, bugünün mağrurları oldu', diyorlar ama yine de konduramıyorum güzel ülkeme.