Eylül sarısı

Bir yalnızlık dumanı tütüyor şimdi

Savur Eylül sarısı saçlarını

Yapraklar düşerken saçlarına benzesin

Akdeniz maviliğine inat

Dağları kapladı Eylül sarısı

Ressamlar vurdu fırçalarını

Her yer Eylül sarısı

Sarardı Karadeniz’in yamaçları

Sus kalbim sende âşık olma

Sonra başlarsın ‘’Eylül de gel demeye’’

Ağaçtan dökülen ilk dalın adı

Düşmeye hevesli söğüdün cılız yaprağı

Dudakları kirpiklerine dokundu

Yürek yaran kıyıya küs geçti

Şarkılar şiirler eylül sarısını seçti

Marmara’dan boğaza süzüldü

Islak yerlerden bağırttı

Uçanlar uçurumlarda ağlıyor

Suyun suçu Eylülde ağladı

Böldü sancıyla en kuytu karanlıkları

Uzak diyarlara gitsen de

Koşar ardından boyar sarıya

Ey sevgililerin kavuşma rengi

İlhamın gölgesinde ki peri

Kanatları kırık eksenin eylül sarısına boyanmış

Sessizlik hüzün bekçisi gibi

Matemleri döktük toprağa

Eylül sarısı eylüle kavuşurken