Eylül'üm oldun

Sen benim Eylül'üm oldun. Son bir bahardın ömrüme. En azından ben öyle sandım.

Ilıktı güneş, yalar geçerdi senin hayalinle uyandığım sabahlarda yüzümü. Isıtırdı içimi. Bilirdim son bir bahardı bu, gelip geçiciydi yani, yalancıydı, kandıracaktı.

Olsun dedim, bile bile bıraktım kendimi senli hayallere, yalancıl düşlere... Günlerim geçti, senli günlerim ve upuzun gecelerim. Sana kavuşmak içindi gün ve gecenin ortaklığı.

Ah be sevgili, aklımız çıkardı nazar değecek diye, nasıl da titrerdik üzerimize. Ben sana bakmaya kıyamazdım. Dualar ederdim "Allah'ım esirge" derdim.

Aşıktın hem de çok aşık. Senin tarihinde hiç görülmemiş bir aşktı bu. Varlığını unuttuğun kalbini yeniden hissetmeni sağlayan sıcacık, tazecik bir aşk.

Ama olmadı be sevdiğim, nazarlar mı değdi, ettiğin dua tuttu da Allah'ım bizi birbirimizden mi esirgedi? Kışın yaklaşan soğunun habercisi rüzgar esti ve döküldü yapraklarımız. Oysa ki bir hediye gibi gelmiştik sonbaharda birbirimize, hoşgelmiştik.

Geçen Eylül darmadağın etti beni, aldı gitti tüm güzellikleri. Geriye kalan darmadağın edilmiş bir yüreğin tortularıdır şimdi!