Eylül yeniden ama... İstanbul'da

Eylül kokusu yine saçlarımda dolaşan. Yağmur sonrası serinliği tenimde dolaşan. Ama başka bir eylül ben için. Yedi tepeli şehrin eylülündeyim artık. 

 

Toplantı sonrası arabama koştum; evime doğru yola çıktım…

 

Eylül idi bir kez daha…..

 

Bir sokağın kedileri ve köpekleri yadırgamıyorsa artık sizi ; oralı olmuşsunuzdur bence. Kediler tanıdık bakıyor; köpekler ben geçince aldırmıyor artık Ortaköy’ de.

 

Eylül, Ortaköy yokuşlarında. 

 

Bir adam camdan bağırdı ‘Hanımefendi’diye ;eyvah arabamı çekmemi isteyecek evinin altından; hayır arabanın camı açık kalmış. 

 

Ortaköy akşamı. Hiç tanımadığım insanlara  ‘Bisikletimin kilidi sıkıştı yardım ediniz lütfen’  diye sorduğum bir yerdeyim.

 

Eylül akşamı saçlarımı okşuyor yedi tepeli kentte;sabah sesleri 3 cepheden evime doluyor Ortaköy‘ de…

 

Antalya;şimdi uzak bir zaman mısın sen? Yaşadığım aşk, döktüğüm yaşlar ve semanda paylaştığım kahkahalar. Baki mi kaldı, şimdi kubbende hoş bir seda olarak?

 

Zaman, İstanbul zamanı; mekan Ortaköy anı. Sultanahmet meydanında ezanların ahenkle okunduğu İstanbul; evimden Boğaz köprüsünün kırmızı ışıkları görülen İstanbul. 

 

Buzluktan çıkardım palamut paketini yarın tavasını yapmak için.  Anılar üşüşmekte zihnime; çocukluğumun palamutları ve yeşil gözlü adamın kahkahaları…

 

Sonra Antalya grida balığı; emekliliğimin erken gelişini borçlu olduğum ilk gerçek patronum. Zaman karıştı yine. Neredeyim?

 

Antalya’nın o serinlik müjdecisi eylülünden yedi tepenin üşüten rüzgarına nasıl geldim? Ama tatlı bir üşüme bu; istenerek  seçilen…… Nerede Antalya’ da ağlayarak arabasını süren o kadın? Ama parçalarımı getirdim;radyo dinliyorum hala, İstanbul caddelerinde. Yeni stadın önünden kıvrılıp Çırağan Caddesi'ne doğru ilerlerken Türk Sanat Müziği dinlemek. 

 

Kendimi götürdüysem bu sokaklara ve kediler tanıyıp;köpekler aldırmıyorsa bana;Ortaköylü olmuşum ben…

 

AŞKLA……

 

20.09.2016   22.48