Eyvallah

Ne yatar ki şu yıldızlar koynunda gecenin

Bir dirhem kapamadan gözlerini

Uyuduk mu sanırlar…

Ben başka

Benimkisi düş arsızlığı

Islak kanatlarımı ısrarla

Boğmak açık sularda…

Bir kelle günebakan bana ay

Delik deşik kara mintan bana gece

Diye baktım

Diye giydim

Diye bildim

Baldıranlar içinde…

Beni ne çok böyle bir başıma

Beni ne çok böyle tavşan uykusu

Beni ne çok böyle kadavra sızı sızı…

Geçti gider yıllar bir kalemde aha

Kımıl kımıl acının kış uykusu…

İnceden bir şafak sızıyor

Gecenin bittiği yerden

Kaldıkları yerden başlamaya

Doğuyor insanlar

Tohum tohum düşüyorlar toprağa

Diken diken büyüyorlar topraktan

Acı acı batıyorlar insana

Yara bere söz içinde

Dedim bile bak

Verdim işte ağzının payını

Vursun şimdi başına

Duvar duvar

Bilsin şimdi Niğde’yi Bor’u

Demek için mi şafak şafak kalkmalar

Vermek için mi bu bonkörlük

Ağız payını

Ya duvarlar ne için

Ah be sıva ustaları

Siz bilmeden örersiniz

Tuğla tuğla

Dizersiniz sağlam sağlam

Niğde’ye Bor’a

Gidilmiyor her yoldan…

Beş bin yıl sonra

Gömüt başı sayacaklar

Hüvel baki afyon mermeri

Hangi torna diyecekler

Bu ne biçim yazı…

Kazık küçük bir çekiçle

Bulunca sevinç sevinç

Silip küçük bir fırçayla

Gözleri tasından

Koyup numaralayacaklar

Beyaz naylon poşete

Sanırsın nadideydi

Sanırsın büyük eser…

O gün beş bin yıl sonra

Şimdi gürültü diyorum

Komik ama istiyorum

Abbas Abbas

Eyvallah…