Ezan hüzünlü, dua hüzünlü; namaza giderken moralim bozuluyor

Göbek havası olacak değil elbette tövbe tövbe ama bu makamla da olsa olsa cenaze kaldırılır; Allahü Teâlâ huzuruma ağlayarak mı gelin diyor?

Niye üzülüyor niye ağlıyorsun ki? Allah’ın büyüklüğü karşısında aczi yetimizi düşündüğümüz içinmiş. O zaman demek ki karıncalara selpak yetmez!

Bana ağlayarak dua edin diye bir şey duymadım. Biraz da cehennemin ateşini düşündüğümüz içinmiş. Günah işle ağla, oh ne ala; gözyaşların kurtarır seni inşallah.

Ağlamanın samimiyetin göstergesi olduğuna inanmıyorum. Kimi özden ağlıyor, kimi gözden, nereden bileceğiz; içimizde yalama çok!

Ezanın makamını kim buldu? Ölü gömer gibi, tövbe tövbe. İnsanlar Allah’ın huzuruna böyle çağrılır mı? Kurbanlık koyun sanki… Yoksa kulun aciz olması dinin emri mi?

Allah’ın bu kadar büyük olması bizim de o kadar küçük olmamızı mı gerektiriyor? Sadece büyük olduğunu bilsek yetmez mi. Allah’ın varlığı kulu hiç yapıyorsa burada da bir sorun var.

İki dua okuyoruz moral sıfır. Hâlbuki dua okuyunca insan umutlanır. Dua değil beddua sanki. İsteklerimizi yaratana aktaralım yeter. Ağlamak duanın kabulünü sağlıyorsa  iyi valla!