FAKİRLİĞİMİZ VE DESTANLARIMIZ…

Fakirlerimiz var mı?.. Var, hem de çok… Peki çaresi yok mudur?.. Her derdin çaresi vardır…

Dertlerimizin çaresi destanlarımızda mevcuttur.

Bir destanımızdan buraya aldığım aşağıdaki kısa bölümü okuyalım o zaman:

"Hanlar hanı Bayındır Han, her yıl Oğuz Beylerine ziyafet verir. Yine zengin bir sofra hazırlatır. Üç otağ kurdurur. 'Oğlu olanı ak otağa, kızı olanı kızıl otağa, oğlu kızı olmayanı kara otağa kondurun.' der…

Dirse Han, kırk yiğidiyle davete gelir. Ne kızı vardır ne de oğlu… Kara otağa kondururlar onu.

Dirse Han, gönül koyar, sitem eder. 'Buyruk böyledir.' derler.  O da kalkar, kırk yiğidiyle yurduna döner. İçini oyan kara kaygıyı hatununa açar. 'Tanrı Teala, bize neden çocuk vermez.' deyip kahırlanır.

Hatun; 'Hey Dirse Han, yiğide kahır yaraşmaz; er işte gerek.' der…

'Kurban kes, zengin sofra düz. İç Oğuz'un, Dış Oğuz'un Beylerini topla; aç görsen doyur, çıplak görsen donat; borçluyu borcundan kurtar. Bir ağzı dualının duasıyla, Yüce Tanrı bize bir oğul verir.'der…

Dirse Han, eşinin aklını beğenir; dediğini işler…

Yüce Tanrı bir oğul verir…"(…)(Dirse Han Oğlu Boğaç Han Destanı'ndan)

Zenginlik ve fakirlik…

Zenginlerimiz ve fakirlerimiz…

Zenginlikle fakirlik dünyanın hemen her yerinde insanlık hayatıyla içiçedir…

Fakirlerin de bu dünyada rahat bir hayatı yaşama hakları yok mudur?..

O zaman bütün felsefecileri…

Bütün felsefi düşünceleri…

İktisadın bütün kurallarını…

Büyük balığın küçük balığı yediği kabullenişini…

Yaşamakta olduğumuz devrin acımasızlığını…

Bütün bunları ve daha fazlasını itelim uzaklara elimizin tersiyle…

Evimize ekmek götürürken acıma, koruma, vicdan, yardım etme, sevme, anlama erdemlerimizi de ekmeğimize katalım…

Ola ki, evimize götürmek üzere olduğumuz ekmeğimizi bizden isteyen olur diye düşünelim…

Ve…

Aç kalsak da…

Verelim ekmeğimizi bizden isteyene…