Farkına varabilmek

Bazen düşünüyorumda, ne kadar kötü güzel şeylerden uzak kalmak. Ne kadar kötü güzellikleri göremeden ve bunların farkına varamadan yaşamak. Kötünün daha kötüsü ise güzel şeylerin olduğunu bilememek. Çünkü bizler bu dünyayı düşebildiğimiz kadar yaşıyoruz. Düşünebildiğimiz kadar dünyamız oluyor. Ve güzelliklerin saklı olduğu tek yer sanat diye düşünüyorum. Eğer sanat olmasa yaşadığımız bir çok şeyin varlığından dahi habersiz olacaktık. İşte bu yüzden her insanın en azından biraz olsun sanatla ilğilenmesi gerek diye düşünüyorum. Bunun içinde yazı yazması yada şair olması yada ressam olması gerekmiyor. Bunların değerini bilmesi, anlaması, kendini geliştirmesi, kendini geliştirebilmesi içinde devamlı kitap okumasını istiyorum. Çünkü okuyabilmek, okumayan bir toplumda ayrıcalıktır diye düşünüyorum.

Tıpkı güzel ve endamlı kadınların ayrıcalıklı olduğu gibi, okuyabilmek, bilgi sahibi olabilmekte ayrıcalıktır. Ama kadınları ayrıcalıklı yapan güzel ve bakımlı olabilmeleri değildir sadece. Fiziki güzellikleri, dolğun göğüsleri, düzgün bacakları, sarı saçları da değil sadece kadınları ayrıcalıklı yapan. En önemli ve belirğin ayrıcalıkları yüreklerindeki sevgiyi paylaşabilmeleridir.

Çünkü kadın, tuttuğu eli ısıtır.

Çünkü kadın, bulunduğu ortamın neşeli olmasını sağlayabilir.

Çünkü kadın, mutlu olmanın vazgeçilmez, olmazsa olmaz  tek unsurudur.

Çünkü kadın, dikenli tarladaki açan bir çiçektir.

Çünkü kadın, her zaman kavgadan yana değil, barıştan yanadır.

Çünkü kadın, duygusal dünyadır.

Ve çocukların çığlıkları en çok annelerin kuçağında diner.

Bizler sevgi paylaşımını hep erteledik. Bütün kazançlarımız, bütün çalışmalarımız geleceğin üzerine kurulmuş. Sanki ömrümüzün belli bir bölümünden sonra her şey değişecek biz mutlu olacağız. Sanki geleceğin sırrını çözmüş ya da garantiymiş gibi o güzel günleri göreceğimiz,  hep ertelemişiz mutlu olmayı. Oysa kendimizi kandırıyoruz bilmeden. Çünkü yarınlar çok uzak olabilir yada hiç olmayabilir. Ertelemeyi daha okul yıllarında başlıyoruz. Okullar bitsin, üniversite bitsin, sonra bir işe gireyim, sonra evleneyim. Bu arada sağlıklı ve güneşli günler hızla geçerken çocuklar büyüsün alıyor ertelemenin yerini. Sonra çocuklar evlensin, sonra emekli olayım... Unuttuğumuz şey ise, yaşamın bir sürecinde başında yada ortasında hayat  her an sona erebilir, sonrası olmayabilir. Ve birçok şeyi yaşamadan kaybedebiliriz. 2004- 

 Yazar:  Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır. Telif hakkı yazarına ait olup, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası kapsamında her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması yasaktır.