Farkında mısınız?

Bir insan neden yazar düşündünüz mü hiç? Neden yazıyoruz biz? Yada neden yazıyorum ben?

Dışarıda yapılacak o kadar çok şey var ki. Yapmamız gereken yığınla iş bizi bekliyor her zaman, istisnasız. Kafamızı kaşıyacak vaktimiz yok yani. İnsanoğlu işte hayatı kolaylaştırma çabaları içinde ama bir taraftan zorlaştırdığının farkında değil. Göremiyoruz hiç ama kendi kendimizi saplıyoruz bataklığa. Kendimizi itiyoruz derin boşluklara.

Bugün yaptığımız şeylerin hangi biri daha güzel eskilerinden? Geçirdiğimiz hangi zaman daha anlamlı dünlerden?

Yanlış mı düşünüyorum acaba? Neredeyse herkesin geçmişine duyduğu özlem duygusu altında ezildiği bu günlerde, başka cümleler kuramıyorum ben. Herkesin ağzına takılmış "ah eskiler..." "bizim zamanımızda öyle miydi"ler. Evet, toplumun sadece bir kesimine ait değil bu duygular.

Gitgide daha çok özlem kokuyor cümlelerimiz. Sanki teker teker azalıyoruz. Yalnızlaşıyoruz. Eskileri düşünmekten bugünlere bakamıyoruz. Her gün biraz daha artan kalabalıklarda her gün biraz daha yalnız kalıyoruz. Ve hiç bir zaman görünmek istediğimiz kadar samimi olamıyoruz.

Ben yazıyorum çünkü yazmazsam içimde kalır sözcüklerim. Çünkü yazmazsam rahatlayamam. Ben yazıyorum çünkü biliyorum değerini, dününde bugününde. Yazyorum çünkü, yazarken hepsini aynı anda yaşayabiliyorum, dünü de bugünü de yarını da...