Farkındalığın muhteşem tadı

Elinde tuttuğu bir dilim portakala takıldı gözü. Biraz daha dikkatli baktığında görmeye başladığını farketti. Biraz evvel sadece bakmıştı. Zaten onun bir portakal olduğunu biliyordu. Fakat ikinci baktığında beynine ikinci bir emir daha göndermişti. Bu bakmaktan biraz daha farklı bir duyguydu. Elinde tuttuğu portakalın en ince ayrıntılarını görebiliyordu. Adeta mücevher gibi görünen ve içine girildiğinde insanın ruhunu garip bir şekilde gizemli bir maceraya davet eden bu baştan çıkarıcılık, bebekliğimizden kalma bir ağıza götürme refleksini hatırlatıyordu sanki.

Portakal dilimini tam ağzına yaklaştırıyorduki, yüzünde hissettiği hafif rüzgarın kucağında, burnundan içeriye giren hoş bir kokuyla irkilmişti. Kokuyu alan beyni, anlamını bilemediği ve adeta muhatabını bulamadığı için operatöre dönen telefon sinyali gibi çaresizlik içinde burnuna kokla demişti. Kokla fakat soru sorma. Beynin çok hoşlanmasına rağmen ruhuna yeterli bilgiyi verememiş olması ve sadece binbir çiçeğin karışımı olan, nerede olduğu bilinmeyen bir çiçek bahçesinde yetiştiği gizemli görüntüsünden anlaşılan, portakalın kokusu olduğu gözün de yardımıyla beyine tekrar iletiliyordu acilen.

Dudakların arasından geçerek, dişlerin yumuşak bir çukurun liflerinde kaybolmasına dayanamayan dili, adeta hararetini söndürmek istercesine, özünde güneşin, yağmurun ve tüm doğanın lezzetiyle fışkıran suları denetleyerek boğazından içeri akıtıyordu. Görme, koklama, dokunma ve tad alma duyularının ziyafetine katılan beyin, cevaplanamayan soruların muhteşem gizeminde ruhuna farkındalığın lezzetini gönderiyordu adeta.
Bir portakal yemenin basit refleksinden, bizlere sunulan yaratılış zenginliklerinin ve bu muhteşem hesabın ipuçlarındaki senfonisine dönüşen bir farkındalık hikayesiydi. Aslında her gün iç içe olduğumuz ve yediğimiz halde, farkındalığın lezzetini katamadığımız portakallardan farklı olarak, yaşamın vermek istediği kutsal mesajı alan bir insan tarafından yenilen şanslı bir portakal diliminin mutlu sonla biten gerçeğiydi belkide.
9. senfoni