Fazla ciddiye almışım!

Evet, itiraf ediyorum, ben bu işi pek ciddiye almışım! O yüzden az biraz fazla yaralanmışım!

Yakıştıramama durumlarım da bu yüzdenmiş, sakillikleri, düzeysizlikleri gördükçe üzülmem, anlamsız yarışlara girmem demem de bundanmış!

Oysa keyifti hepi topu…

O keyif keyifsizliğe ne zaman geçti, tam olarak anımsamıyorum, git-geller yaşadığım anları saymadım, her seferinde toparlanmıştım!

Yaz çiz aynı konular, bir arpa boyu yol alınmıyor ne siyasette, ne ihanet ve tecavüzde diye demoralize olduğum zamanlar hep toparlanmıştım oysa…

“Sen yazma, o yazmasın, yakışır mı sana pes etmek kadın!”

……

Atışmalar vardı her daim, farklı fikirler elbet üretilecekti, çarpışacaklardı da elbet, ancak an geldi ki, öyle çocukça, öyle hırs dolu, öyle reyting kokuluydu ki, ne işim var buralarda diye düşündürttü!

Oysa insanoğlunu iyi tanırım, hoşgörümün fazlalığı bu yüzdendir, tahammülsüzlüğümü anlamam günler aldı: Blog yazma işini pek fazla ciddiye almıştım!

Belki de kendimi matah bir şey sanmıştım!

Ciddi bir işi keyifle harmanlıyordum, kendimce, elde olmadan aynı ciddiyeti mi beklemiştim ne?

……

Son dönemlerde yazı yazasım yoktu, kırgınlık mı desem, anlamsızlık mı, oysa başına buyrukluğumu severim, ne oldu da diğer bireylerden bu kadar etkilendim?

Fazla ciddiye almışım, sorularımla vardığım sonuç bu!

……

Keyfi sorgulamanın da tam zamanı!

……

Keyif yazmakta mı, yazdıklarını okurlara ulaştırmakta mı?

Gülgün Karaoğlu
Ağustos,13/09