Fenerbahçe Alex ile geleceğini yazıyor.

Eğer takımınızda Alex gibi bir futbol dehası varsa ve eğer zekâsını kullandırmaya çoktan hazır bu profesyoneli kafa ve bedence iyi hazırlayabilmişseniz, tedirgin olmanıza gerek yok, onunla duyduğunuz heyecan size coşku olarak geri dönecektir. Defans, orta alan veya kanat oyuncuları, her nerede görev yapıyorlarsa, ona pas verdikten sonra, yapacakları tek iş kalıyor, hazır olmak, beklemek, Alex’in tanımladığı “yerde bulunmak”, topun gidebileceği noktalara en az Alex kadar hızlı düşünüp, en az top kadar seri hareket etmek…

Fenerbahçeliliğin yeni formatı bu…

Takımın Antalya ile yaptığı maç onca eleştirilmesine rağmen, kaleci ile karşı karşıya kalınan üç pozisyon, üçü direklerde patlayan toplam yirmi sut gözden kaçıyor. Yerden oynanan topun takımda kaldığı süre ile adları beynimizde kazılı televizyon yorumcularının pek çoğunun oyuncuların ceza almasına yönelik tahriklerine karşın gelinen nokta, işte bu formatın ne olduğuna ilişkin bir fikir verebilir.

Guiza’nın önde rakip defansa koyduğu baskı, uygun noktalarda top ile buluşması ve tabi şansızlığı, bilgisizlikten kaynaklanan yorumların tersine onu kötü futbolcu yapmıyor. Takım kazanma adına 90 dakika eksiksiz her şeyi yaptı. Guiza da o takımdaydı. Eğer aynı Guiza, kaptanının şeytani pasını Semih’e aktarmasa, “futbol bu” dedirten kaçan goller ile dramatik bir gece trajediye dönüşecekti. Ama yine de, Guiza kaçırdı denilerek genç bir kalecinin nasıl feda edildiğini anlatan yorumlar taraftarı üzmemeli. Taraftar, Alex’in vuruşlarındaki ritme, asistlerindeki ahenge, çalımlarındaki kıvraklığa, arkadaşlarını yönlendirişine konser seyreder gibi dalmalı.

Bu yüzden Alex başka bir yere konuluyor. O, olmadık anlarda kimsenin beklemediği hareketleri her an yapma olasılığı çok yüksek bir deha. Yavaş oynadığı şeklinde yapılan yorumlarla ıslıklatılan bu komple sporcunun olmadığı bir Fenerbahçe’yi ancak rakipleri hayaller.