Fenerbahçe korkutuyor beni!

Dayımın oğlu minder güreşi yapıyordu bir ara! Biraz ağır kalmasa, bir de günde üç paket sigara içmese iyi bir güreşçi olabilirdi.

Olamadı!

Bir seferinde köyümüzün futbol sahasında yağlı güreş turnuvası tertip ettiler. Bizimki de güreşçi ya, o da kispeti giydi, yağlandı, çıktı sahaya!

Finale kadar geldi. Yalnız finaldeki rakibi Kırkpınar’da derece almış biri. Dayıoğlunu anında yer

Birinci olmuş bizim dayıoğlu!

Sevinmiştim inanın!

Bize gelince sordum olayı.

“Ulan helal olsun sana dayıoğlu! Demek destede birinci oldun ha!”

“Oldum ama nasıl?”

“Nasıl?

“Finale kaldım ama nefes alamıyordum. Ölüyorum yorgunluktan! Rakibime baktım, adam daha ilk maça çıkıyor gibi! Beni rezil edecek köye karşı! Sadece köy olsa neyse; bütün Hendek seyrediyor bizi!”

“Eee?”

“Yanaştım rakibime! Abi dedim, ben seni yeneyim ama ödül senin olsun. Nişanlım seyrediyor. Rezil etme beni! Tamam dedi adam! Maç başladığı gibi kaldırdım vurdum onu yere!”

“Vay uyanık!”

“Kimse bilmesin Ahmet!”

“Demem korkma!”

Bu maçta bundan korkuyorum işte!

“Yeni geldik takıma arkadaşlar. Bir gün de sizin işiniz düşer bize! Bu sefer yenmeyin bizi!

“Olur Haci!”

Manşetleri görür gibiyim!

“Haci geldi, Cim Bom şahlandı!”

“Aslan uyandı!”

Vesaire vesaire!

Korkuyorum!