Fenerbahçe'nin ayıbı

Fenerbahçe; son 2 haftada gösterdiği performans ve aldığı başarılı sonuçlarla, sezon sonu için içimizde umutlar yetiştirdi. Hatta en büyük aday biziz dedik şampiyonluk için. Çifte kupaya hefeslendik, geçirdiğimiz en kötü en istikrarsız sezonda. Yüzümüz gülmeye başlamıştı ezber bozan haftalarda. Heyhat! Yine bize hüsran yine bize hasret var güzel futboldan yana.

Dakika henüz 1 iken golü bulmuşsun, rakibin gardı yerlerde daha oyuna ısınmadan. Ancak 10 dakika sürdü takımın mücadelesi. Yine eskiye dönüş bu ya; her bölgede tel tel dökülen oyuncular. En formda olan Uğur başta olmak üzere, Kazım, Selçuk vs. Futbolda ayıp olur mu? Ancak bu kadar olur.

Olası bir galibiyette, maç fazlası da olsa, averaj farkıyla liderliği ele alıyorsun. Ligin dibine vurmuş ve henüz ilk dakikada geriye düşmüş rakibin karşısında 1-0'lık skora razı olmak, henüz başlamadan mücadeleyi bırakmak... Ayıp be ayıp.

Dökülen takıma Dede'nin müdehalesi de evlere şenlikti. Aksayan Uğur'u oyundan aldın tamam da bu Güiza ısrarı yetti artık. Vederson'la en azından orta alanı sağlama al. Yürüyen Kazım'ın yerine Gökhan'ı al. Hatta Kazım'la Güiza'yı stada bile alma.

Bu sezon, Aragones'li Fenerbahçe'yi sezon boyu izleyen taraftarın saçındaki beyaz oranı arttı. Eğer 1 yıl daha takımda kalırsa; artık hepimiz Aragones'iz hepimiz 72 yaşındayız.