Fenerbahçe’ye “ekran”dan, “tribün”den gol atmak! (Yıldırım, Kocaman bahane...)

Aziz Yıldırım ve Aykut Kocaman’a yönelik saldırılar, “eleştiri” adı altında pazarlanıyor. Gazeteci/ yorumcu, ekmeğini eleştiriyle kazanırmış, onun için de yaptığı mesleki görev gereğiymiş!...

Öyle diyorlar.

Öyle dedikleri için de onların söylediklerinin doğru olduğu kanısı yayılmak isteniyor. Oysa geçim sağlanırken elde edilen kazanç, ne kadar “ak”, ne kadar “helal”, ona bakan yok.

İçlerinde kimler yok ki?

“Hakem”in, “futbolcu”nun, “şarkıcı”nın, “yönetici”nin.... bilmen “ne”yin “eski” var.

Eleştiri olmayacak diye bir anlayış yok; olamaz da...

Sonra eleştiri, toplumda ne yazık ki, “kötüleme”, “olumsuz yanları” ortaya koyma olarak görülüyor, öyle gösteriliyor. Oysa eleştirinin bir başka yanı da “olumlu” yaklaşımdır. Demek oluyor ki, “olumlu”, “olumsuz” eleştiri vardır.

(Ha, senin dediğin ancak üniversite sınavlarına yönelik  seçenekli sorularda olur, derseniz, diyene de lafım olmaz!)

Programlarını “acımasız olma”, “geri vites takmama” üzerine kuranlar, zaten başta, her türlü “karalama”, kötüleme”, “hakaret”i eleştiri adı altında yapmaya karar vermişler/dir.

“Acımasız olma”yı anladık da, “geri vitese takmama” da ne oluyormuş?

Yani denmek isteniyor ki, biz her şeyi söyler, yaparız, bunlardan hiç pişmanlık durmayız, daha çok kazanmak için daha çok yaparız!...

*****

Yaptıklarını eleştiri adı altında sunanlar, bunları “köşe”lerinden, “koltuk”larından, “ekran pencere”lerinden sürdürenler, planlayan ya da bunlara aracı olanlar...

Kim bunlar; taraftarlar mı?

Bir genelleme yaparak, bunları “taraftar” içinde düşünmek, gerçek taraftara  yapılacak en büyük haksızlık olur. O gerçek taraftar, Fenerbahçe’nin iyi olması, daha da ileri gitmesi için didinendir. Sözünü ettiklerimiz çoğu zaten taraftar değil, olanlar da “çıkar”ını, kişilere yönelik “kin”ini “taraftar” kimliğiyle gizleyenlerdir.

Diyelim ki, eskimiş yöneticisi, eskimiş çalışanı, bilmem eskimiş nesi...

“Ekran”lardan gol atmak isteyenler, taraftarın da “tribün”den gol atmasını bekliyorlar.

Unutulmuşluk, sözü dinlenir olmama, “iç huzursuzluk”, kimi insanları ne hallere düşürüyor!..

Fenerbahçe’nin yenilmesini “dört göz”le bekleyen taraftar/lar var. Hoş, bu “tip”ler eskiden de vardı; bugün de var, yarın da olacaklar.

Her şeyi, haydi “olumsuzluk” diyelim, ağızlarına sakız ediyorlar. Aziz Yıldırım’ın “kadınları ve çocukları” uyarmasını, onların babalarına, kocalarına karşı da yapılmış bir hakaret sayıyorlar. Bunları da “beyazcam”dan yayıyorlar.

Neymiş?

Aziz Yıldırım, biz uyarı diyoruz ya, azarlamış!

"Eski"mişler, başka “eski”mişleri de yanlarına alarak, “Taraftar, Orduspor maçında Aziz Yıldırım ve Aykut Kocaman’ı protesto etmeye hazırlanıyor.” diye “sanal alem”de “alem yapıyor”lar sanki...

*****

Ekranlar aracılığıyla yapılanlar, buna “medya mahkemesi” demek daha yerinde, zaman zaman da “tehdit” havası taşıyan programlar, artık “kabak tadı” vermeye başladı.

Beklenen ne?

Aziz Yıldırım, Aykut Kocaman çekip gitsin!

Taraftar da, kendileri “ekran”dan gol attıklarını sanıyorlar ya, “tribün”den gol atsın diye bekiliyorlar. Bula bula da Orduspor maçını bulmuşlar.

“Dış”tan yapılan “plan”lar tutmadı; geldi, “kale gibi” duran taraftara çarptı.

Şimdi “iç”ten yıkma, yıpratma yoluna gidiliyor. 

“Yıkma”ya, Fenerbahçe’ye “gol” atmaya çalışanların, “kale gibi” duran taraftar sokaklardayken taraftarın yanında/ içinde olduklarını söylemek mümkün mü?

Kulüpler, “sağlam duran" taraftarıyla vardır.

Kişiler gelir gider, kalıcı olan şudur demeye gerek var mı?

**

Ceyhun Atuf Kansu'nun deyişiyle KURTULUŞ SAVAŞLARININ BABASI GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'ü saygıyla anıyorum.

http://www.facebook.com/turgutcelik

https://twitter.com/#!/turgutcelik

turgutc@ttmail.com