Fethiyeli şair Zeynep öğretmeni anıyoruz

Geçtiğim tüm tüneller, uzun ve karanlık

Durduğum istasyonlar ışıksız

Demirlediğim tüm limanlar kasvetli

Dudaklarımda acı bir tebessüm

Yani usulden

........

Gözlerimde hüzün bulutları

Bu yaz da yağacak gibi güz yağmurları

Zakkumlarımın rengi uçuk pembe

Zeytin çiçeklerim kurumuş acı güneşten bir bir

Dalıyorum bilinmez geleceğe usul usul

Yani usulden

…

(yine de selam, s.2)

Bu özgün dizelerde emekli öğretmen Zeynep Yalçınkaya’ nın sesi, yapa yalnız gezdiği istasyonlarda ayak izleri, demirlediği limanların kasvetli oluşu, duygu ve düşünceleri vardır. Bana son gelen “ İçimdeki Kelebek “ (şiirler) adını taşıyan kitabından alıntı yaparak sizlere sundum. Zeynep Yalçınca Fethiye ‘li bir öğretmendir.

1948 yılında Fethiye’ nin Seydiler köyünde doğdu. Bursa Kız ilk öğretmen Okulu’ndan mezun oldu. Uzun yıllar Milli eğitim Bakanlığı bünyesinde öğretmenlik yaptı. Daha hayatının ilkbaharında yani 18 yaşında iken geçirdiği menenjit hastalığından dolayı tekerlikli sandalyeye mahkûm kaldı. Bu şartlarda tam 30 yıl öğretmenlik yaptı." hastayım, rahatsızım" demedi ve yılmadan öğrencileriyle haşir, neşir oldu, gönüllerde taht kurdu.

Zeynep Yalçınkaya, mesleğini ve öğrencilerini çok seviyordu. Mesleğinin yanı sıra şiirler de yazıyordu. Yaşamı boyunca acıyı bal eyleyerek hayatı ve insanları çok seviyordu. Kendisiyle ve dostlarıyla son derece barışıktı. İnsanları ve içinde yaşadığı toplumu, sevgi ve hoş görü penceresi bağlamında yazdığı şiirleriyle adını Anadolu’ya duyurdu. Şiirleriyle tanındı.

Şiirlerinin bir kısmını " Merhaba Sevgi " (1999) ve yine "Günaydın Çocuklar " ( 2008) yılında yayımlamıştı. Öğretmenliği ve çocukları çok seven değerli Zeynep öğretmen meslektaşımızın neyazıkki ömrü vefa etmedi, 15 Mayıs 2009 yılında aramızdan ayrıldı. Sevgili öğretmenimiz Zeynep Yalçınkaya'yı unutmadık, vefatının birinci yılında saygıyla ve rahmetle anıyoruz. Bu yazıyı da bunun için yazıyorum.

Bazı insanlar vardır içinde yaşadıkları topluma özverili erdemli eserleriyle, yine bazı insanlar vardır hal ve hareketleriyle insanların gönlünde taht kurup kolay kolay unutulmuyorlar. İz bırakanlar arasında yer alıyorlar. Onları yaşatan kimi yerde eserleridir, kimi yerde unutulmayan anılarıdır.

Geçenlerde bana postadan gelenler arasında Zeynep Yalçınkaya’ın şiirlerinden oluşan " İçimdeki Kelebek “ adını taşıyan yeni şiir kitabı çıktı. Tüm gönül dostlarına ithaf eden bu şiir kitabı 74 sayfadan ibaret olup kitap İzmir’de Printer Ofset Organize Matbaacılık tesislerinde tertemiz bir baskıyla Mart 2010 tarihinde yayın hayatına girmiştir. ..

Kitap sevgili vefalı eşi Ramazan Yalçınkaya ve çocukları tarafında çıkarılmıştır. Kitabın giriş bölümünde değerli eğitimci şair ve yazar Recai Şahin, Ünal Şöhret Dirlik, Meliha Yalçınkaya, ve Metin Manav’ın destekleriyle günışığına çıktığını görüyoruz. Yine daha önce ki kitapları hakkında Ünal Şöhret Dirlik, İsa Kayacan, Ömer Kalafat, Kerim Özbekler, Erkin Usman ve bu satırların yazarı Abdülkadir Güler’in daha önceki şiir kitapları hakkında basında yer alan yazılarından alınmış bölümler görüyoruz.

Bu kiutabının bir bayşka sayfasında eğitimci ve araştırmacı yazar Ünal Şöhret DİRLİK şunları yazıyor :

" Kısa bir zaman sonra Halk Türküleri sanatçısı dostum Ahmet GÜNDAY aradı, " Acele Zeynep Yalçınkaya'yı ziyaret edeceğiz" dedi.. Soluğu Kemer'de aldık. Ramazan ve Zeynep Yalçınkaya bizi çok iyi karşıladı. Ahmet Günday: Zeynep Hanım'ın " FETHİYE'YE" isimli şiirini " Dünden Bugüne Fethiye" isimli kitabına aldığını, hazırlamakta olan Fethiye Türküleri kasetinin başında Sanatçı Makbule Kaya tarafından okunmasına izin verilmesini" istedi. Zeynep Yalçınkaya şiirinin kasetinin başında okunmasını olumlu karşıladı. Ahmet Günday, o günün anısına bir türkü çalıp söyledi. Çaylarımızı içtikten sonra izin isteyip ayrıldık .. Sonradan adı geçen kaseti dinledim, çok güzel seslendirilmiş olduğunu gördüm."

Rahmetli emekli öğretmen Zeynep Yalçınkaya’ın bu güzelim şiir kitabında acılarını, özlemlerini, aşklarını, sevgilerini, Atatürk ve Türkiye sevgisini, bu yurdun doğal ve turizm ve yöresel güzelliklerini, insanlarını, Yörükler obasını, deve katarlarını, koyun sürülerini, dağ keçilerini, buram buram, burcu burcu kokan dağ çiçeklerini tümüyle insanı bir yaklaşımla ve bir hoşgörü penceresi içinde sevdiklerini görüyoruz.

Şiirlerinde sade, duru, akıcı, yalın ve düzgün bir Türkçe kullandığı görmek olasıdır. Değerli meslektaşımız vefatının birinci yıl dönümünde unutmadık, bir yazıyla anmak yâd etmek istedik. Sevgili öğretmenimiz Zeynep Yalçıkaya’ya Allah’tan rahmet, geride kalanlara başta Yalçın kaya ailesi olmak üzere tüm dost ve yakınlarına , sevgili öğırencilerine bir kez daha başsağlığı diliyordum.

Sözümü “ YÖRÜK KIZI başlıklı şiirinden birkaç dizeyle bağlamak istiyorum:

Ben Yörük kızıyım sevgili

Deve katarları kadar arzularım

Göç yolları değin umutlarım

Doğa gibi, bitimsiz sevdalarım var

Yaylaların serinliği kadar ve tavizkardır yüreğim

( …… )

Ben bir Yörük kızıyım sevgili

Bu yüzden

Göçlerde ellerime kına yakmak

Başıma ak dastar örtmek isterim

Ayağım da al şalvar

Önümde davarlarım var

Kendimce yaktığım türkülerimi

Söylemek isterim özgürce

Dere yolu, Kavaklı, Urluca,

Daydır Hanı tanıktır yorgunluklarıma

Bazlama ekmeği ile yoğurdu

O günlerden beri severim

…….

Ben bir Yörük kızıyım sevgili

Sevgileri, yüreğine sığmayan

Gönlü göç yollarındaki sedir ağaçları gibi yüksek

Bulutlara doğru uzanan hayalleriyle

Tozpembe sevdalarıyla

Kendisiyle cebelleşen gün be gün

Ve… ben bir köylü kızıyım....

Zeynep YALÇINKAYA

28 Ağustos 2005

(İçimdeki Kelebek / Şiirler s. 71)