Fetih

geceye soluksuz gireceğiz
bin hazan geçti
hayyam gönlümden

dilerseniz gelin
güvercinler pervazlara
vurur kanatlarını

uzunca bir kahkaha
çıkar burdan size
dilerseniz gülün

gece bedenim kanatlanır
sessizce uzun geçsin
ister gönlüm
şarap içip sabaha kadar
uzun uzun anlatmak
geçmişten gelecekten

ayrılığı ve korkuyu
üreten inanca
isyan eder

yüceliğe soyunmadan
gökten oluşan bu kafeste
uçmadan kanat ister
ütopyasına

sen hayatın eteğini çekersin
ben yağmurda ıslanırım
ölümün dışında ayakta dikilirim hayata

toprağımızda uyuyan hüzne inat
hasım hısım akrabayı talukat
dost arkadaş halden anlayan
ölümü soyumu anar onca günahkar
hırslarıyla söz vermiş tırnaklarıyla hayata tutunurken
geçer ömrün kör umutlarından
ben yağmurda ıslanırım
sen eteklerine tutunursun hayatın

biten bir hayatın başına oturmuş
ağlar hayal kırıklıkları
sen değişmekten söz açarsın
ben değişmeyen gönlümden dem vururum


falanca filanca hikaye anlatır durur
bütün hikayeler umutla başlar
neden kaçış ve intiharla biter
bırak derim
her şeyin faciasını giyinen
bu yerden söz etmekten


gök mavi dal yeşil sen yine beyaz ol isterim
hatalardan ders alma
gönlünce yaşa isterim

gülüşüm duruyor o yırttığın fotoğrafımda
bir köşesi kalmış hoyrat bir elin izi
saatler etrafımı sarmış
o fotoğrafta elim boşlukta kalmış
ben kimin elini tutmuşum

rengim su
yüzüm basit tuhaf bir hüzün
iki kollarım yalnızlığa uzanmış

çocukluğum beni çağırır
mutlu her istediği olmuş bir çocuk
suskunluğum geri kalanı toplasın

şimdi başka bir çamurun içine düştü bu nur
beyazın emildiği şehvet
uyuyanın yakutunda olgunlaştı
kendi nefsi başka bir nefse düştü

sevdalar başkasının kanına düştü
sandım unutkanlık bana düştü
yıkarken ayrı tuttuğum yüreğim
yine balçığa düştü

yaratılan kahramanları
unutkanlığın bahçesine bırakıp
eski bir buhur tütsülenmiş duman
sönen mum damlaları

beni derin bir kuyuya çekerken
mecazdan rumuzdan ve hükümden
sıyrılmış gecenin inancına
yayılmış anlamlara sığınıp
kutsal bir sözde bulurum kendimi

izacae okurum

mehmet özgür ersan 2013