Filozoflardan günümüze kadar gelen esintiler 1

Tarihler boyunca söyledikleri ve insanlığa bırakmış oldukları mesajlarla yol göstermeye çalışan filozoflar, ileri görüş yeteneklerinden dolayı çoğu zaman topluma ters düşmüşler ve dinsizlikle suçlanarak ya hayatlarını kaybetmişler ya da toplumdan soyutlanmışlardır. Ama onlar hiçbir zaman düşündüklerinden ve inandıklarından ödün vermeyerek kendileri olmayı başarmışlardır. İnsanlık hala onların söylediklerini sorgulamaya ve mesajlarını anlamaya çalışmaya devam etmektedir. Zamanlarında tüm kuralları yıkarak inandıkları gerçeğe kendilerini adayan bu insanlardan bana kendimle yüzleşmeme ve kendim olmama hizmet eden bu sözleri sizlerle paylaşarak onlara saygı ve sevgimi sunuyorum.
Her varlığın aradığı gerçek, inanmak istediğini destekleyen gerçeklerdir.

Düşündüğü zaman insan yanlızdır. Özgürdür.
Oysa, halkın arasına karıştığında,
Düşündüğünü özgürce ifade edemezsin.
Kalabalıklar kendisi gibi düşünmeyenlere katlanamaz.
Filozofların sesleri onlara bülüübüller arasındaki karga sesleri gibi çirkin ve ters gelir.
Protagoras

Protagoras: 481-420 M.Ö Sofistlerinen önemli ve kurucu filozoflarındandır. Leukippos'un öğrencisi olarak yetişmiştir. Atina'da uzun süre yaşamış ve etkinliklerde bulunmuş, dinsizlikle suçlandığından dolayı kaçmak zorunda kalmış ve kaçarken boğulmuştur)

Başarı ve zafer... Tanrının verdiği tehlikeli bir armağandır.
Defne yapraklarının kokusu sizi uyutabilir ya da sarhoş edebilir.
Kendi kendinize karşı koymanız çok zor olaçaktır.
Çünkü, gücün sarhoşluğu baş döndürücüdür.
sokrates

Sokrates: 399-470 M.Ö Yunan felsefesinin kurucularındandır. Genellikle ahlak felsefesinin, yani değer öğretisinin kurucusu olarak bilinirse de, ondan geriye kalan şey, bir öğretiden çok, kişilerin bilincine, özlerinin ne olduğunu göstermeye yönelik bir çabadır. Atinalıların çok tanrılı dinlerini inkar etmiş ve kendi üstünde bir güç tarafından idare edildiğine ve düzenlendiğine inanmıştı. Bu düşünçesinden dolayı dinsizlikle suçlanıp idama mahkum edildi. Karısı idama mahkum edildiğini duyunca ağlamaya başladığında ' üzülme şükürler olsun ki beni idama mahkum ettikleri için haklı değiller ya haklı olsalardı işte o zaman üzülmen gerekirdi' demiştir. Ölümü inandıklarını korumak adına sevgiyle kuçaklamıştır.