Fındıkçılar, Fındık-Sen’de birleşin!

AKP hükümetince Karadeniz bölgesinin en önemli tarım ürünü fındıkta gerçekleştirilen “emeğe darbe” siyasetine karşı, çiftçilerde oluşan isyan çığ gibi büyüyor.

Tepkiler henüz kitlesel düzeye erişemese de, üreticilerin her birinde şiddetli öfke nöbetlerine yol açan tepkiler, AKP’ye oy vermiş hayli fındıkçı seçmeni üzerinde uzun süre etkili olacağa, yerel seçimlerde ise sandığa yansıyacağa benziyor.

En önemli tarımsal ihraç ürünü fındık üzerinde yabancı lobilerin ve yerli ortaklarının AKP üzerinden yürüttükleri “fındıkta serbest piyasa” düzeni, üreticilerin aleyhine müdahalelerle yerine oturuyor.

Arkanda devlet koruması olmayacak, ürünü pazara getireceksin, tüccar piyasa gereklerine göre sana fiyat verecek.

Çünkü üreticinin sığınacağı hiçbir güçbirliği, kooperatif, banka, kurum artık yok.

Zaten uzun yılların “dostu” Fiskobirlik, AKP eliyle yürütülen aleni bir “oyun”la, canlı cenazeye dönüşmüş durumda.

Varlığında ve kurulmasında üreticinin emeği, mücadelesi olmadığından, bir tür devlet kurumu gibi işlev gördüğünden, özelleştirilen devlet kurumlarına benzer bir kaderi yaşıyor Fiskobirlik.

Şimdi çıplak kalan üretici, hem çaresizliğin hem de insafsızlığın terazisinde dövünmekten başka çıkış yolu bulamıyor.

AKP eliyle uygulanan fındık politikası, bundan sonra üreticilerin desteklenmeyeceğini, dış lobilerin, ihracatçıların ve tüccarların gözetileceği şekilde bir politika izleneceğini net bir şekilde ortaya koydu.

Çünkü küresel ekonomiyi düzenleyen dev şirketler, AKP’nin önüne rotayı böyle koydular.

AB ve ABD’de devletin kendi köylülerine verdiği milyarlarca dolarlık “destekleme” politikası Türkiye’de ya uygulanmayacak ya da sermayecileri kayırır dozda, uygulanır gibi yapılacak.

AKP hükümetinin yaptığı da bu oldu.

Şimdi, karşı politikaların üretilmesi ve her şeyi para ve piyasa gören bu “dış kaynaklı zihniyet”le nasıl mücadele edileceği tartışılmalıdır.

Bir önlem, AKP’yi bu politikadan caydırmak için bölgesel ve ulusal düzeyde etkili mitingler yapabilmektir.

Bir başkası, hangi hükümet gelirse gelsin fındık üreticilerini ezdirmeyecek bir ekonomik örgütlenme modeli yaratmaktır.

Yine bir başka önlem, sendikal örgütlenmeler yoluyla fındık üreticilerine direnmesini, siyasete müdahale etmesini, hakkını aramasını öğretmektir.

Hükümetlerin elinde siyasal bir “kandırmaca” haline gelen taban fiyatı politikalarına karşı, çiftçilerin ülke çapında etkili bir örgütü bulunmuyor.

Mevcut odaların ve tarımsal örgütlenmelerin köylü muhalefetini örgütleyecek ne güçleri ne de niyetleri var.

Her biri köhnemiş bu yarı resmi yapılardan, köylülerin ihtiyaç duyduğu modern muhalefet kurumlarını çıkarmak mümkün görünmüyor.

Ama bir yıl önce başlatılan çiftçi sendikaları örgütlenmesinin bir umut olabileceğini düşünüyorum.

21 Mayıs 2008 tarihinde kurulan Çiftçi Sendikaları Konfederasyonu ( Çiftçi-SEN), 7 çiftçi sendikasının bir araya gelmesiyle kuruldu.

Bunların arasında fındık üreticilerinin hak ve çıkarlarını korumak amacıyla kurulan Fındık Üreticileri Sendikası (FINDIK-SEN) de bulunuyor.

Fındık üreticilerinin bu sendika üzerinden yaratacağı sinerjiyle, emeklerinin karşılığını ucuza kaptırmayacaklarına inanıyorum.

Fındığını sokakta yakmak, anlık tepkilerle AKP tabelalarına saldırmak medyatik bir etki yaratsa da, fındığın piyasada 1.5 YTL’ye düşmesini önleyemiyor.

Sabırla davranıp, piyasa ve siyasetçi üzerinde etkili olacak araçları tercih etmek gerekiyor.

Fındık üreticileri; liderinin sözünden çıkamayan, sembolden öte anlam taşımayan kendi milletvekillerine dert anlatmak ya da onlardan medet ummak şeklindeki geleneksel tutumlarından vazgeçsinler.

Bir an önce ortak sorunlarını dillendiren, kendilerini her alanda temsil edecek çiftçi sendikalarına yönelsinler, onları güçlü muhalefet ve hak alma araçlarına dönüştürsünler.

Emin olsunlar ki iki çuvalın değil ama yüzbin çuvalın ateşi, hükümeti bile yakabilir.

Son söz: “Türkiye’nin bütün fındık üreticileri, birleşiniz!”