Fırtınanın Sesi

Bir an olsun unutsam kendimi, hayatımı, sevdiklerimi. Bir tek bedenim olsa yanımda. Hatta onu bile hatırlamasam. Gitsem, herşeyi unuttuğum bir yere. Yapamadıklarım, korktuklarım, yanlış olduğu için yaşayamadıklarım, hep kaçmak zorunda kaldıklarımı bulsam orada. Yaşasam doya doya. Keyfini çıkara çıkara.

Tüm özlemlerim vuslatına kavuşsa. Tüm kaçışlarım bir kucaklamayla son bulsa.Yaşayamadıklarım sıralansa önüme, seçip seçip yaşasam inadına. Hiçbir şey düşünmeden , üzülmeden, karar vermek zorunda kalmadan. Herşey benim istediğim gibi olsa. Yaşamak istediğim hayatı yaşasam orada. Bir an bile olsa, küçük bir an bile yeterdi buna. Geri dönmek zorunda kalacağımı bile düşünmesem. Yalnızca anı yaşasam tadına varana dek.

Hep gülse yüzüm, hep umut saçsa gözlerim. Kalbimin mutluluktan hızla çarpmasını duysun herkes. O kadar mutlu olsam ki orada. unutsam iyi, kötü ne varsa hayatımda. Çıkarıp atsam üzerimden bu ağır yükü. Omuzlarım ferahlasa şöyle bir 'ohhh' çekiverse. Hiçbirşey istemesem, dilemesem, arzulamasam. Zaten herşey istediğim gibi olacak , değilmi? Biliyorum bunun imkansızlığını. Bir masaldan çok daha imkansız bu. Hayalgücüm bile bir yerden sonra takılıp kalıyor. Bu kadar mükemmel ve sorunsuz olmuyor dünya. Alışık değiliz buna.Yinede gitmek istiyorum oraya. Çıldırıyorum, deliye dönüyorum oraya gitmek için.Belkide bambaşka dönerim geriye. Nerede satılır umut bileti. Fazla biletiniz varmı acaba, ücretini öderim.

....................................................

Korkularım var benim. Sana dair, bana dair. Korkuyorum içimdeki bu fırtınanın kopmasından birgün. O kadar tutuyorum ki kendimi, bir ağırlık var tüm bedenimde. Ruhum yorgun, beynim uyuşmuş sanki. Biraz bıraksam kendimi bitecek gibi herşey .Öyle yoğunki duygularım, hissettiklerim... sıkıyorum dişlerimi...

Bir boşluğuma gelirde yitiririm diye.Nereye kadar dayanacağım buna bilmiyorum.İki seçenek var önümde seçmem gereken.Ya herşeyi oluruna bırakıp, kaybetmeyi göze alarak yaşayacağım duygularımı.Bir an bile olsa, çakılıp kalacak bile olsam yere acı içinde en sonunda çıkacağım bulutlara.Yada hep içimde kalsın bu güzel ve özel duygu deyip, hep korkacağım yitirmekten hep kaçacağım kendimden.Yaşamak dolu dizgin.Yanlışlarına, hatalarına, acılarına rağmen.Bir anlıkta olsa mutluluk yaşamalı.Yoksa yanlış yapmamak, acı çekmemek, belki yanlış anlaşılmamak için vazgeçmek.Benim içimde deli fırtınalar esiyor.Kulakları ağır edecek, gözlerde taşkın sellere yol açacak bir fırtına.Sende ise bir coşku.Kabaran bir deniz gibi.Uzaktan bakınca sakin sessiz.İçine girince dalgalarıyla boğuşmak zorunda kalacağınız azgın bir dalga.

Güvenemiyor insan yaklaşmaya.Duygularımın yoğunluğu, içimdeki o esen fırtına, sendeki bu güvensizlikle birleştimi ne çıkar ortaya?İçimdeki fırtına koparmı?Yerini bir gözyaşına mı bırakır sonrasında.Yoksa delice birşeymi olur bu.Bize dünyayı bile unutturacak kadar...
Bilmiyorum...
Ne korkular bitiyor içimde, ne fırtınalar diniyor.Ürperdi içim.Fırtına giderek yaklaşıyor...